Πρωινό ξύπνημα στην εξοχή -Βίκυ Βανίδη

Παιχνιδιάρες αχτίδες χρωματίζουν
το άγουρο ξύπνημα της μέρας
ζεστή η μυρωδιά του ψωμιού
χαϊδεύει ηδονικά τα ρουθούνια
κουδουνίζει παραμυθόηχους η φύση·
εγερτήριο σάλπισμα σε μια αδέσποτη μέρα

Δραπετεύει η ματιά απ΄το ανοιχτό παράθυρο,
κυλάει στο μαλακό πράσινο του δάσους
ψηλαφίζει το σκληρό γκρι του βουνού
πετάει στο βαθύ γαλάζιο του ουρανού
βυθίζεται στην ακύμαντη γαλήνη του τοπίου·
σοφή απεραντοσύνη, μορφή ονειρεμένου κόσμου.

Αναριγεί η ψυχή καθώς θωρεί την ομορφιά 

σπάει τις πανοπλίες της και ανοίγει σαν λουλούδι
που περιμένει επικονίαση για να καρπίσει