Από το τίποτα ξεπήδησε το Χάος
άπλωσε το φως του στο άπειρο
πέταξε το μπλε στον ουρανό
έριξε λουλάκι στη θάλασσα
και με τη δύναμη του Έρωτα
έσπειρε λουλούδια και παιδιά
στη μήτρα της Γαίας που με τη σειρά της
γεννοβόλησε ολάκερη την πλάση.
Φάνηκε σαν ξύπνημα η αρχή,
στου πρωινού την ελευθερία η γη
γεμάτη ζωή αρμονικά κινήθηκε
στο σύμπαν και όλα τα πλάσματα
ισορρόπησαν στην αταξία
μέχρι που λοξοδρόμησε
ο άνθρωπος και επικράτησε
η τάξη
Κάλπικοι θεοί «κατ΄εικόνα και καθ' ομοίωση»
έφεραν την τάξη στην κοινωνία των ανθρώπων
Το παραμύθι της γέννησης
αντέστρεψε το χαρακτήρα του Χάους
στο μυαλό των ανθρώπων πια
καμία αρμονία της αταξίας δε χωράει.
Η γη χωρίστηκε σε κτήματα.
οι άνθρωποι σε πεινασμένους
και χορτάτους
Τα σύνορα εγκατέστησαν το δόγμα
του πατριωτισμού.
η ειρήνη διαφυλάχθηκε με πόλεμο.
και η αγάπη φυλακίστηκε σε συμβάσεις
με εγγυήσεις παντοτινής ευτυχίας.
Όλα εν αγνοία η τάξη εποίησε
Θρησκεία, ιδιοκτησία, πατρίδα, οικογένεια
αόρατοι κρίκοι στην αλυσίδα της εξουσίας.
Η ζωή αλυσοδέθηκε στα πρέπει
και η ελευθερία χάθηκε στη μετάφραση
Τι παράνοια ο καθωσπρεπισμός στη ζωή!
Η πλήξη καραδοκεί αδιάκοπα
μια στιγμή να μη υποκριθείς τον απασχολημένο
ορμάει και σου κατασπαράζει το μυαλό.
Μας κυνηγάει η καθημερινότητα, κομματιασμένη
σε διάφορες αλληλοαναιρούμενες ερμηνείες
τίποτα δεν εμπνέει εμπιστοσύνη
και οι από μηχανής θεοί ζουν μόνο στη σκηνή
Πόση δύναμη έχει η άγνοια! Το «πίστευε
και μη ερεύνα» διατηρεί αυτή την άχρηστη αλυσίδα.
Ο άνθρωπος δεν είναι καμωμένος να ζει σκυφτός
Το πνεύμα δεν τρέφεται με άρνηση
η καρδιά δεν μπορεί να κοινωνεί μόνο μίσος
και η αγάπη μόνο στην ελευθερία προσαρμόζεται.
Αυτή η αλυσίδα, όσα παραμύθια και αν επιστρατεύσουν
για δήθεν παραδείσους, είναι ανυπόφορη
και πρέπει να σπάσει ...αλλά πως;
Κάθε στιγμή (και ειδικά στο μπέρδεμα)
ξεκινάμε από το πρωταρχικό είπε μια φωνή
Μα ναι! Εν αρχή ήτο το χάος
Είμαστε παιδιά του Χάους
πατρίδα μας είναι η αταξία
Τα πουλιά όσο ατελείωτος και αν είναι ο ουρανός
ξέρουν να υπερασπίζονται τον ορίζοντα.
Άνθρωποι δεν θα χαθούμε !
άπλωσε το φως του στο άπειρο
πέταξε το μπλε στον ουρανό
έριξε λουλάκι στη θάλασσα
και με τη δύναμη του Έρωτα
έσπειρε λουλούδια και παιδιά
στη μήτρα της Γαίας που με τη σειρά της
γεννοβόλησε ολάκερη την πλάση.
Φάνηκε σαν ξύπνημα η αρχή,
στου πρωινού την ελευθερία η γη
γεμάτη ζωή αρμονικά κινήθηκε
στο σύμπαν και όλα τα πλάσματα
ισορρόπησαν στην αταξία
μέχρι που λοξοδρόμησε
ο άνθρωπος και επικράτησε
η τάξη
Κάλπικοι θεοί «κατ΄εικόνα και καθ' ομοίωση»
έφεραν την τάξη στην κοινωνία των ανθρώπων
Το παραμύθι της γέννησης
αντέστρεψε το χαρακτήρα του Χάους
στο μυαλό των ανθρώπων πια
καμία αρμονία της αταξίας δε χωράει.
Η γη χωρίστηκε σε κτήματα.
οι άνθρωποι σε πεινασμένους
και χορτάτους
Τα σύνορα εγκατέστησαν το δόγμα
του πατριωτισμού.
η ειρήνη διαφυλάχθηκε με πόλεμο.
και η αγάπη φυλακίστηκε σε συμβάσεις
με εγγυήσεις παντοτινής ευτυχίας.
Όλα εν αγνοία η τάξη εποίησε
Θρησκεία, ιδιοκτησία, πατρίδα, οικογένεια
αόρατοι κρίκοι στην αλυσίδα της εξουσίας.
Η ζωή αλυσοδέθηκε στα πρέπει
και η ελευθερία χάθηκε στη μετάφραση
Τι παράνοια ο καθωσπρεπισμός στη ζωή!
Η πλήξη καραδοκεί αδιάκοπα
μια στιγμή να μη υποκριθείς τον απασχολημένο
ορμάει και σου κατασπαράζει το μυαλό.
Μας κυνηγάει η καθημερινότητα, κομματιασμένη
σε διάφορες αλληλοαναιρούμενες ερμηνείες
τίποτα δεν εμπνέει εμπιστοσύνη
και οι από μηχανής θεοί ζουν μόνο στη σκηνή
Πόση δύναμη έχει η άγνοια! Το «πίστευε
και μη ερεύνα» διατηρεί αυτή την άχρηστη αλυσίδα.
Ο άνθρωπος δεν είναι καμωμένος να ζει σκυφτός
Το πνεύμα δεν τρέφεται με άρνηση
η καρδιά δεν μπορεί να κοινωνεί μόνο μίσος
και η αγάπη μόνο στην ελευθερία προσαρμόζεται.
Αυτή η αλυσίδα, όσα παραμύθια και αν επιστρατεύσουν
για δήθεν παραδείσους, είναι ανυπόφορη
και πρέπει να σπάσει ...αλλά πως;
Κάθε στιγμή (και ειδικά στο μπέρδεμα)
ξεκινάμε από το πρωταρχικό είπε μια φωνή
Μα ναι! Εν αρχή ήτο το χάος
Είμαστε παιδιά του Χάους
πατρίδα μας είναι η αταξία
Τα πουλιά όσο ατελείωτος και αν είναι ο ουρανός
ξέρουν να υπερασπίζονται τον ορίζοντα.
Άνθρωποι δεν θα χαθούμε !
