Αυτή μεγάλωσε χωρίς ποτέ να ενσωματωθεί στον πραγματικό κόσμο. Αυτός μεγάλωσε για να παραμείνει παιδί. Αυτή δημιουργούσε δικούς της φανταστικούς κόσμους για να μπορεί κάπου να ανήκει. Αυτός παιχνίδιζε στον πραγματικό κόσμο. Αυτή είχε δημιουργήσει δικές της νόρμες στον κόσμο της. Αυτός δεν παλούκωσε ποτέ τον εαυτό στις ανήλιαγες φανφάρες της ηθικής. Αυτοί ήταν ελεύθερα πνεύματα με αναπτυγμένο ένστικτο αλληλεγγύης. Μια μέρα συναντήθηκαν όπως χιλιάδες άνθρωποι και έτσι ξεκίνησε η ιστορία τους.
Το ερωτικό τους σμίξιμο εκρηκτικό! Εκτόξευση γλυκιάς λάβας γεμάτη κριτσανιστούς αναφλεκτήρες. Ήταν πρωτόγνωρη και πρωτοδοκίμαση για κείνη αυτήν η εμπειρία, όταν έμπαινε ορμητικά μέσα της ζωντάνευαν οι στίχοι της Σαπφούς «μου άρπαξε την ψυχή μου και την τράνταξε/ίδια καθώς αγέρας από τα βουνά/χυμάει μέσα στους δρυς φυσομανώντας». Είσαι η Αίτνα και είμαι ο Βεζούβιος της έλεγε και αυτή σκεφτόταν είναι ο Πίτερ Παν και είμαι η Γουέντι ... διαφορετικά τα παραμύθια που έπλαθε ο έρωτας γι αυτούς.
Μια μέρα ήρθε και τη συνάντησε η αλήθεια και το παραμύθι της έπρεπε να αλλάξει και μαζί του ο αξιακός της κώδικας δεν το άντεξε έφυγε, δεν το άντεξε επέστρεψε. Μα ναι! Είναι ο Πιτερ Παν και είμαι η Τίνκερμπελ στη Χώρα του Ποτέ και έτσι απλά δέχτηκε να τον μοιράζεται. Ποτέ δεν επιστρέφεις στη χώρα του Ποτέ μετά από ένα ψέμα ή από μια κρυμμένη αλήθεια, εκείνη το ήξερε καλά αλλά το έθαψε μέσα της
Αυτή ήθελε περισσότερο χρόνο μαζί του αυτός τον περιόριζε μόνο σε δυνατές διεισδύσεις τελικά πίστεψαν ότι ήταν δύο διαφορετικοί κόσμοι και χωρίς να το καταλάβουν περιχαρακώθηκαν σε ρόλους δεν προσπάθησαν καν να βρουν κοινό παραμύθι ούτε ποτέ υπολόγισαν ότι ήταν ο αναρχοαυτόνομος έρωτας που δεν χειραγωγείται και δεν ελέγχεται από την επικρατούσα ηθική που μεταμόρφωνε τις διεισδύσεις τους σε μαγικό ερωτικό σμίξιμο. Αυτός δεν ομολόγησε ποτέ τον έρωτα του από φόβο δέσμευσης αυτή αντιπαθούσε τις δεσμεύσεις αλλά αγαπούσε τα λόγια
-Αγόρι μου μαγικό σκέφτομαι συχνά ότι κάποια στιγμή ο έρωτας μας θα χαθεί, έτσι είναι η φύση του αντιστέκεται σε κάθε είδους εκλογίκευση και ειλικρινά στο λέω, δεν θα με πληγώσει το τέλος του ακόμη και αν τελειώσει πρώτα σε σένα , εκείνο που σίγουρα με πληγώνει είναι να χάσω την εκτίμηση που σου έχω γι΄αυτό θέλω να συμφωνήσουμε οι δύο μας σε κάτι, κάτι που θα μας κάνει να αντισταθούμε στη σήψη των σχέσεων .
-Τι θέλεις μωράκι μου γλυκό, πες μου και γω θα στο κάνω
-Θέλω να λέμε πάντα την αλήθεια μεταξύ μας όσο σκληρή και αν είναι, ακόμη και αν πιστεύουμε ότι θα πληγώσουμε τον άλλον. Προσωπικά επιλέγω να πληγωθώ από την αλήθεια παρά από το ψέμα και επίσης αν σε κάποιον από τους δύο φύγει ο έρωτας θέλω να έχει το θάρρος να κοιτάξει τον άλλο κατάματα και να του το πει.
-Αν και μου φαίνεται λίγο σκληρό το τελευταίο… πώς να κοιτάξεις τον άλλο στα μάτια και να του πεις φεύγω…
-Εμένα πάλι μου φαίνεται σκληρό το ξαφνικά δεν απαντώ στις κλήσεις, βρίσκω γελοίες δικαιολογίες για να μη βρεθούμε και γενικά αποστασιοποιούμαι από τη σχέση περιμένοντας μέχρι να θυμώσει ο άλλος να γίνει καυγάς για να φύγει απενοχοποιημένος από την ήδη τελειωμένη μέσα του σχέση. Θαυμάζω την οπτική το αποχαιρέτα τον έρωτα που φεύγει γιατί σου άξιζε όσο τον ζούσες.
-Όπως το θέτεις έχεις δίκιο! Εντάξει μωράκι μου θα λέμε μεταξύ μας την αλήθεια όσο σκληρή και αν είναι και αν μου φύγει ο έρωτας θα σε κοιτάξω στα μάτια και θα στο πω, ξέρω ότι σου αξίζω όπως μου αξίζεις και συ
Είναι έτοιμοι τελικά οι άνθρωποι για την αλήθεια ; Την αλήθεια την φτιάχνει κανείς, ακριβώς όπως φτιάχνει και το ψέμα γράφει ο Ελύτης
-Άκου θα σου πω μιαν αλήθεια χθες μετά από πολύ καιρό ανταποκρίθηκα στο φλερτ κάποιου που με έκανε όλο το βράδυ να γελάω
-Γαμηθήκατε;
- Όχι έγινε αυτό ακριβώς που σου είπα αν είχε γίνει κάτι άλλο θα σου έλεγα το άλλο. Απλά με προβλημάτισε η ανταπόκριση μου μήπως δείχνει ότι απομακρύνομαι από σένα;
- Οπότε δεν με δεσμεύει καμία υπόσχεση μωρό μου φιλάκια
Κατά βάθος πάντα το ήξερε ότι οι άνθρωποι δεν αντέχουν την πρώτη ανάγνωση της αλήθειας μετά μπορεί να την επεξεργαστούν αλλά μερικές φορές αυτό είναι αργά
«Aύριο», λες,
και μέσα σ’ αυτήν τη μικρή αναβολή παραμονεύει ολόκληρο
το πελώριο ποτέ. (Τάσος Λειβαδίτης)
Τελικά οι άνθρωποι επιλέγουν από μόνοι τους ακόμη και στον έρωτα να περιχαρακώνονται σε νερόβραστα παραμύθια γεμάτα αντιστροφές και αντιφάσεις
και να αφήνουν τις αλήθειες τους σε ένα παντοτινό αύριο
