Είχε καιρό που κάτι μέσα της την βασάνιζε, δεν μπορούσε να προσδιορίσει την πηγή της θλίψης της άλλα όλα της φαινόταν ίδια, ανιαρά, χωρίς καμία ένταση. Μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου ένιωθε να χάνει τη σύνδεση με τον εαυτό της.
Αυτό το μηχανικό πήγαινε –έλα γεμάτο ανόητες συμβάσεις παντού, στην οικογένεια, στους φίλους στους έρωτες. Κυριακάτικα οικογενειακά τραπέζια για να κρατηθούν οι δεσμοί, έξοδοι σαββατόβραδου για φιλικά χασμουρητά, γνωριμίες στο πόδι για σεξ που τις περισσότερες φορές ήταν κάκιστο χωρίς οργασμό. Είχε φάει τη ζωή με το κουτάλι, κατάπιε κάθε ηδονή σχεδόν αμάσητη. Ταξίδια, μεθύσια, μουσεία, βιβλία, θέατρα , αντέρωτες, παρέες , πολιτική… Όλη την επιφάνεια της ζωής διένυσε χορεύοντας σε ξέφρενους ρυθμούς. Τώρα τη στένευε το καβούκι της αλλά βαριόταν τόσο πολύ αυτά τα ταξίδια και η εξόρυξη συναισθημάτων γινόταν όλο και πιο δύσκολη για να μπορεί να αισθάνεται. Τελευταία δεν κοιμόταν καλά πολλές φορές μεταξύ ύπνου και ξύπνιου έβλεπε ότι μεταμορφώνονταν. Μερικές φορές γινόταν κάτι σαν σκουλήκι χωρίς να χάνει το σώμα της, τα χέρια της, τα πόδια της, το κεφάλι της όλα στον τόπο τους. Με κάποιο τρόπο όμως τρύπωνε κάτω από το έδαφος και μπορούσε να αναπνέει, τότε ξεκινούσε το ταξίδι στα υπόγεια της γης. Σερνόταν μέσα στο χώμα και συναντούσε πράγματα πολλά, ρίζες, σκουλήκια, τυφλοπόντικες, τίποτα όμορφο ,τίποτα που να αξίζει τον κόπο να δεις. Μα γιατί ονειρεύομαι τόσο άσχημα πράγματα αναρωτιόταν όταν ξυπνούσε. Γιατί δεν μπορείς να δεις την ουσία πεταγόταν μια φωνή. Η ουσία είναι άσχημη θέλεις να μου πεις; Η ουσία δεν έχει μορφή ούτε σχήμα αλλά μπορεί να συντηρεί κάθε σχήμα . Δες την ομορφιά της πλάσης στηρίζεται σε αυτό που εσύ λες άσχημο. Επίσης σκέψου ότι κάθε όμορφο που υπάρχει στην πλάση κάποια στιγμή εκεί καταλήγει, χώμα γίνεται. Μα ναι! Δίκιο έχει αυτή η παλιοφωνή και ας πετάγεται χωρίς κανείς να τη ρωτήσει. Μία αέναη ανακύκλωση ασχήμιας-ομορφιάς –ασχήμιας είναι τα πάντα γύρω μου. Άλλες φορές έβγαζε λέπια και ουρά και κει τα πράγματα ήταν πιο ξεκάθαρα, η ομορφιά και η ασχήμια συνυπήρχαν στα βάθη της θάλασσας. Αυτό το ταξίδι ήταν συναρπαστικό, μπερδευόταν τα μαλλιά της σε δάση από κοράλλια σαν να ήθελαν να τη χτενίσουν, συνόδευε φάλαινες στο ερωτικό τους κάλεσμα, κολυμπούσε αρμονικά με σμήνος από μικρά ψαράκια, θαύμαζε τα χρώματα και τη ζωντάνια στη χλωρίδα του βυθού μέχρι που συναντούσε την αδικία στην άμεση επιβολή του δυνατού. Εκεί που σμήνος μικρών ψαριών κατέληγαν στο στόμα των μεγάλων. Πόση αδικία η διατροφική αλυσίδα και δεν δίνει καμία επιλογή, ούτε καν της αντίστασης. Πώς να πολεμήσει η κουτσομούρα για τη ζωή της όταν το ίδιο το νερό που της δίνει ζωή την κατευθύνει στο στόμα του καρχαρίας. Όταν γινόταν μάρτυρας αυτής της αδικίας όλη η ομορφιά χανόταν από τα μάτια της , ξυπνούσε με ένα βάρος στο στήθος και με τη βεβαιότητα ότι η ασχήμια πάντα κερδίζει. Να την πάλι η ακάλεστη φωνή να λέει με στόμφο: πάντως δεν νομίζω ότι υπάρχει κουτσομούρα που νοσεί ψυχικά . Μέχρι να τη βρει ο θάνατος ζει ελεύθερη εναρμονισμένη με το περιβάλλον που εσύ αρχικά θαύμασες μέχρι να νιώσεις όλη την αδικία του κόσμου στην διατροφική αλυσίδα. Πάλι καλά τα λέει η φωνή σημασία έχει πριν πεθάνουμε να ζήσουμε εναρμονισμένη με τη φύση μας. Όταν τα χέρια της γινόταν φτερά ένιωθε μια πρωτόλεια χαρά, μια αίσθηση απόλυτης ελευθερίας που δεν ήξερε τι να την κάνει. Όταν πετάς πρέπει να αφήσεις πίσω σου κάθε άγγιγμα κάθε σταθερό σημείο αναφοράς, όταν πετάς είσαι εσύ και ο εαυτός σου τίποτα άλλο. Δεν ξέρει αν έχει τα κότσια δοκιμάζει να ανοίξει τα φτερά και τρέμει μόλις λίγο σηκώνεται από το έδαφος. Μετά ένας δυνατός άνεμος την παρασύρει και φεύγει ψηλά και θέλει να πατήσει έδαφος και δεν μπορεί και τρέμει από το φόβο της μη γκρεμοτσακιστεί και τρέμει από την απόλυτη ηδονή της ελευθερίας και δεν ξέρει τι είναι πιο ηδονικό τι είναι αυτό που την καυλώνει περισσότερο ο φόβος ή η απόλυτη ελευθερία ;
Ναι ξέρω φωνή, μη μιλήσεις ξέρω! Η αμυγδαλιά ανθίσει πριν την ώρα της γιατί διψάει για ήλιο, τεντώνει τα κλαδιά της για να αγγίξει ουρανό. Έρωτας είναι ζωή είναι ! Χάος- Γαία -Έρως τρία στοιχεία που προ υπάρχουν όλων κάτι ήξερε ο μπάρμπα Ησίοδος για την ουσία του κόσμου που αντέχει και στις σιωπές
Ξύπνησα γυναίκα και το πρώτο που θέλω να πω είναι σ΄ αγαπώ και ξέρω ότι αυτό μπορεί να με κάνει να πετάξω !
.jpg)