Κυριακή 15 Μαΐου 2022

άυλες διαδρομές- διάλογος πέμπτος – δύο πράξεις ένας έρωτας (Βίκυ Βανίδη)

Πράξη 1η

-Είσαι τόσο όμορφη! Ίλιγγος! Αλήθεια σου λέω όπως σε έβλεπα να κουνάς το φιδίσιο κορμί σου στους ρυθμούς του τσιφτετέλι χθες στο κλαμπ με έπιασε ίλιγγος

-Η αλήθεια είναι ότι και γω σε πρόσεξα από την πρώτη στιγμή που κάθισες στο μπαρ και μετά που έστειλες ποτά σε όλη την παρέα μου είπα αυτός είναι άρχοντας

-Για πάρτι σου κοριτσάρα μου και όλο το μαγαζί θα κερνούσα.

-Είμαι σίγουρη φαίνεται ο άντρας ο βαρύς ο σίγουρος

-Μαζί μου δεν έχεις να φοβηθείς τίποτα ούτε να νοιαστείς για τίποτα ,τον έχω τον τρόπο μου στα καλύτερα θα σε κυκλοφορώ. Θα δεις μαζί μου θα την περάσεις σούπερ

-Ναι αλλά εγώ δεν κάνω επιπόλαιες σχέσεις, δεν είμαι απ΄αυτές που ξαπλώνουν με τον πρώτο τυχόντα, είμαι σοβαρή κοπέλα εγώ

- Βρε σου λέω μη σε νοιάζει τίποτα έλα μαζί μου και αν φερθείς εντάξει θα γίνεις η μητέρα των παιδιών μου

Καθόταν σε ένα τραπεζάκι σε μια πολυσύχναστη καφετέρια της πόλης , ένα ζευγάρι όμορφο και ταιριαστό που έκλεινε μια ανταλλακτική συμφωνία και μετά τη βάφτισε έρωτα . Δύο άνθρωποι παραδομένοι σε μια ζωή γεμάτη στερεότυπα και αγκυλώσεις χασκογελούσαν ανέμελα πεισμένοι ότι ερωτεύονται … δύο άνθρωποι μπροστά από χαμένες νύχτες και εκκωφαντικές σιωπές


Πράξη 2η

-Είναι φαντασία αυτό που ζούμε; Δεν ξέρω όμως είμαι σίγουρος ότι είναι μαγεία

-Είναι φαντασία να ταξιδεύω στο βλέμμα σου; Δεν ξέρω νιώθω ότι είμαστε πάνω σε ένα μαγικό χαλί που το παρασύρει ο άνεμος και είμαι τόσο ελεύθερη και συνάμα τόσο σίγουρη

-Δύο κόσμοι υπάρχουν ότι φαντασιωνόμαστε και ότι αισθανόμαστε της είπε κοιτώντας την βαθιά στα μάτια

-Ναι και μαγεία είναι να τους ζεις συγχρόνως. Ο έρωτας !!!! Το βλέμμα σου μπήκε στο μυαλό μου και μου άνοιξε τους ορίζοντες της φαντασίας μου. Από χθες που συναντήθηκαν οι δρόμοι μας ζω μέσα στα χρώματα , στα αρώματα. Μαζί πάω παντού γυμνή ακόμη και στην άκρη του κόσμου

-Από χθες που σε κοίταξα τα πάντα το τίποτα και το πότε πήραν τις πραγματικές τους διαστάσεις . Σε θέλω για πάντα, δεν με φοβίζει τίποτα , ποτέ δεν θα σε αφήσω από την αγκαλιά μου

-Δυο κόσμοι υπάρχουν αυτός της φαντασίας μου και ο άλλος ο πραγματικός , ο ένας είναι της καρδιάς ο άλλος του νου. Το πάντα το τίποτα και το ποτέ ζουν στον φαντασιακό κόσμο στον άλλον τον πραγματικό ζει το σήμερα

- Το σήμερα μαζί σου είναι μια αιωνιότητα. Είσαι τόσο φανταστική όταν σε βλέπω να χαμογελάς και τόσο αληθινή όταν αγγίζω το απαλό σου δέρμα. Αυτή η αίσθηση εδώ μαζί σου με κάνει τόσο αθάνατο όσο θνητός είμαι

-Και όταν φύγεις;

-Θα πάρω το φιλί σου

-και όταν φύγεις εσύ;

-θα πάρω το βλέμμα σου

Καθόταν γυμνοί στην άκρη του κόσμου, αυτός ζωγράφιζε στο σώμα της έρωτα, αυτή ανακάτευε πάνω σε γυαλί μπαχάρια και του φυσούσε φιλιά. Όλο το χθες όλο το αύριο συρρικνώθηκαν στο σήμερα σε δύο κορμιά που είναι θάλασσα που είναι ουρανός και γη και φωτιά και καπνός που ενώθηκαν σε ένα χάρτη και ταξίδι μαζί. Δυο κορμιά που επαναπατρίστηκαν και κολυμπούν τώρα στο αμνιακό υγρό της ίδιας μήτρας.