Μάρτης –Βίκυ Βανίδη

κείνον τον Μάρτη του 67
δεν τον ενθυμούμαι
κατά πως έχω ακουστά
δεν έλειπε από τη Σαρακοστή
κι οι μυγδαλιές ανθίσανε
στον ήλιο του χειμώνα
την μέρα που γεννήθηκα
η γη είχε τροχιά κανονική
ο μπαμπάς ξεπάγιαζε στο διάδρομο
του μαιευτηρίου
η μάνα σπάραζε απ’ τις ωδίνες
και γω κλαίγοντας απαρηγόρητα
εγκατέλειπα για πάντα
την όμορφη σπηλιά της μήτρας
για να συναντήσω την ύπαρξη
κι όπως μου είπαν οι γονείς μου
ήταν πρώτη του Μάρτη
σαν πρωτοαντικρίσανε το θαύμα


εκείνον τον Μάρτη του 2004
τον ενθυμούμαι καλά
έμελλε την 13η μέρα του οδυνηρά
να διδαχθώ τι πάει να πει αγάπη
Στην ψυχρή αίθουσα του νοσοκομείου
τρεις γυναίκες αλλόφρονες μια μάνα
και δυο κόρες με κλάματα και οδυρμούς
παρακαλούν απαρηγόρητες:
«Λυπήσου με άντρα μου
Πατέρα λυπήσου μας και μείνε
ηττημένος ναι και θλιβερά αδύναμος
αλλά λυπήσου μας και μείνει»
-φύγετε φύγετε από πάνω του-
ούρλιαξε απόκοσμα μια γριά
από την άλλη άκρη του θαλάμου
-δεν βλέπετε τον γυρνάτε πίσω
αφήστε τον να πεθάνει ήσυχα
μην τον τυραννάτε άλλο-
κοιταχτήκαμε έκπληκτες στα μάτια
η μαμά μου ψιθύρισε «καλό ταξίδι αγάπη μου»
μετά μας πήρε από το χέρι και φύγαμε
Απελευθερωμένος ο πατέρας
επέστρεψε στην ανυπαρξία


Μάρτης του 2022
κατά που πάει κι έρχεται η ζωή
ένα κορίτσι μόνο ολομόναχο
γυναίκα πια με μαραμένο πρόσωπο
γυρίζει μες στου κόσμου τη θολούρα
παλιότερα κουβαλούσε δύο παιδιά
μα τα παιδιά μεγάλωσαν και φυγαν
τώρα στο στήθος της κοιμούνται λησμονημένα
όνειρα που κάποτε θα άλλαζαν τον κόσμο
Κατά που βολτάρει το φως πατέρα
μες στην ακινησία θυσιάζω μια μια τις μέρες μου

Ό,τι έχω ανάγκη
δεν το χω ακόμη έρωτα.

το ατελείωτο ταξίδι -Τόλης Νικηφόρου

ποτέ πια δεν θ΄ αξιωθώ
τον γύρο του κόσμου που ονειρεύτηκα
αρχίζοντας με τον υπερσιβηρικό
από τη Μόσχα ως το Βλαδιβοστόκ
δεν θα γνωρίσω εξωτικά νησιά
στον μακρινό Ειρηνικό
ούτε θα δροσιστώ σε όαση της Σαχάρας

 
το ανέλπιστο όμως και μαγικό
το πιο συναρπαστικό ταξίδι
είναι στα βάθη των ματιών σου
που εκπέμπουν φως
το πιο μεγάλο ρίγος
στον ηλεκτρισμό που σπινθηρίζει
στις άκρες των δαχτύλων σου
στη μουσική των λέξεων
που εκφραστικά προφέρεις

 
εξερευνώ τα μυστικά και θαύματα
στα πέρατα του κόσμου
με το ατελείωτο αυτό ταξίδι

(Ποιητική συλλογή συστατική επιστολή 2022εκδόσεις Μανδραγόρας )

άυλες διαδρομές- διάλογος τέταρτος–απροσδιόριστες εξισώσεις-Βίκυ Βανίδη

Σας παρακαλώ, μη με χτυπάτε άλλο...

Έξι λέξεις με ήχο γκρεμού, έξι λέξεις που θα μας στοιχειώνουν με όλα τους τα γράμματα, -σας παρακαλώ, μη με χτυπάτε άλλο- βελόνες που καρφώνονται στα στήθη μας. Κόκκινη κλωστή το αίμα βάφει τα πλακάκια του δρόμου που κάνουν περίπατο οι άνθρωποι. Θεέ μου πόσο γρήγορα ξηλώνεται η ζωή τ΄ανθρώπου μέσα στα μαύρα μεσάνυχτα. Σκοτάδι μύρισε παντού στον κόσμο.

Ήταν οπαδός μιας άλλης ομάδας, ήταν γυναίκα που δεν υποτάχθηκε στην πατριαρχία, ήταν ένας φοβισμένος άνθρωπος που έψαχνε κάπου να κρυφτεί, ήταν μαύρος, άσπρος, κίτρινος, ήταν gey, ψυχασθενής, χοντρός, αδύνατος, ήταν φτωχός , πεινασμένος, μετανάστης .

-Δεν ήταν σαν εμάς! Ήταν σκουλήκι που έπρεπε να θαφτεί στο χώμα.

-Γιατί να θαφτεί στο χώμα ;

-Γιατί έτσι. Δεν είναι σαν εμάς δεν μπορεί να ανήκει στον κόσμος μας

-Εσύ γιατί μπορείς να ανήκεις στον κόσμο μας

-Εγώ είμαι άνθρωπός με α κεφαλαίο. Είμαι δυνατός κυρίαρχος του παιχνιδιού γι' αυτό που είναι φτιαγμένος δηλαδή

Αχ να μπόραγα με τα ποιήματα μου να καθαρίσω το τοπίο να ξορκίσω τους δαίμονες που κρύβονται μέσα στην αμετάφραστη ελευθερία και είναι έτοιμοι να ξανα πιούν αίμα διαφορετικό. Αχ και να μπόραγαν οι ποιητές να απαλλάξουν τον κόσμο από τον τρόμο και την αδικία, την πείνα, την αβεβαιότητα . Δεν μπορούν όμως

-Ποιος μπορεί να αλλάξει τον κόσμο;

-Αυτός που τον κατέστρεψε. Ο άνθρωπος

-Πως μπορεί να αλλάξει ο κόσμος;

-Αν επανέλθει αυτός που άλλαξε τη φύση και τη φύση του . Ο άνθρωπος

Ξεχάστηκε ο άνθρωπος μέσα στον εαυτό του πίστεψε στην παντοδυναμία του άφησε τη ματαιοδοξία και τον καιροσκοπισμό του να κατέστρεψε όποιο διαφορετικό πλάσμα ήταν εμπόδιο στο δρόμο του και μετά στράφηκε κατά του εαυτού του .

-Ο άνθρωπος δεν έχει άγρια φύση μέσα του, καταδικάζει τη βία, αγαπάει την ησυχία και την ήρεμη ζωή.

- Ο άνθρωπος σκοτώνει περισσότερο από τα άλλα πλάσματα και δεν σκοτώνει μόνο για να επιβιώσει αλλά και για να διασκεδάσει

-Ο άνθρωπος είναι θείο δώρο για τον κόσμο είναι το πιο τέλειο πλάσμα και το πιο έξυπνο γι΄αυτό και κυριάρχησε των άλλων

-Ο άνθρωπος είναι το πιο έξυπνο πλάσμα αναμφισβήτητα, αλλά κυριάρχησε γιατί είναι και το πιο καιροσκόπο και δεν τον νοιάζει να θυσιάσει χιλιάδες άλλα πλάσματα για να κυριαρχήσει

Ο κόσμος θα αλλάξει αν αλλάξει ο άνθρωπος , αν φύγει από τον σημερινό εαυτό του , διότι η πραγματικότητα δεν είναι κατανοητή χωρίς την κατανόηση του άλλου , του διαφορετικού χωρίς την κατανόηση της απελπισίας του.

Πρέπει γρήγορα να αρχίσουμε από την αρχή να φοιτήσουμε στη φαντασία για να σώσουμε ξανά τα όνειρα