Δευτέρα 12 Ιουνίου 2017

στάση μικρή -Βίκυ Βανίδη

Σε μια μικρή πάροδο η συνάντηση μας
στη σκιά ενός αιωρούμενου μυστηρίου
δεν πρόσεξα το σήμα του αδιέξοδου
και προχώρησα μέχρι τη κόκκινη γραμμή
του τέλους, εκεί με περίμενε απειλητικό
φωσφορίζον «μη παρκάρετε».
Σ’ αυτή την αγκαλιά δεν αράζεις
ατμίζεις τον πόθο της και εξατμίζεσαι

στάση μικρή
της ηδονής
της γρήγορης πτήσης
της υπέροχης πλάνης
του ασχημάτιστου έρωτα
του σπαραγμού
της πτώσης μου
στάση μικρή
μου έδωσες τη χαρά
της αιώνιας ανατριχίλας
στην αυταπάτη της συνέχειας


Τρίτη 6 Ιουνίου 2017

καλοκαιρινός έρωτας -Βίκυ Βανίδη

Στις νύχτες του καλοκαιριού

που οι έρωτες ακούν αηδόνια
και τρανζίστορ στις ακρογιαλιές
φύλαξα λέξεις φλογερές 
για να ανάβω φωτιές
στο μυαλό σου




Παρασκευή 2 Ιουνίου 2017

αποτυχημένες αιωρήσεις -Βίκυ Βανίδη

Έριξε το μισό της σώμα έξω από τα κάγκελα. Τα πόδια σαν βαρίδια κόλλησαν στις πλάκες της βεράντας , ο κορμός της αιωρήθηκε στο γκρίζο τοπίο του ακάλυπτου. Κουνούσε τα χέρια της σαν να ήταν φτερά, ήθελε να ενωθεί με την πολύχρωμη μπουγάδα που ανέμιζε στο απέναντι μπαλκόνι. Αυτά τα πόδια σαν τα μανταλάκια της μπουγάδας την κράτησαν πάλι αιχμάλωτη στη μοναξιά της

Μεγάλωσε με κλειστά παράθυρα,  σε γκρίζους τοίχους γεμάτους βιβλία. Η ζωή της ήταν ρυθμισμένη σε χλιαρά προγράμματα τα θερμά και τα άπρεπα τα διάβαζε στα βιβλία. Αχ τα βιβλία της! Έτρεχαν σε λιβάδια, σε βουνά, σε θάλασσες. Ένιωθαν ταραχές σε γυμνά κορμιά, παμπάλαιες πυρκαγιές που την τσουρούφλιζαν και μετά έτρεχε ξαναμμένη στο μπάνιο να τις σβήσει μες τις σιωπές της.

Σήμερα λίγες ασθενικές αχτίδες μπήκαν απρόσκλητες στην κάμαρη της. Είδε στον καθρέφτη τα μαγουλά της να έχουν ένα απωθητικό κίτρινο χρώμα λες και την εκδικούνται για τα φιλιά και τα χάδια που έδιωξε. Βγήκε στη βεράντα αποφασισμένη αλλά για άλλη μια φορά τα φτερά νικήθηκαν από τα πόδια ._


Αποτέλεσμα εικόνας για μπουγαδα στο ονειρο