Πέμπτη 27 Απριλίου 2017

το ποίημα της ζωής μου- Βίκυ Βανίδη

Στου έρωτα το θαύμα γεννήθηκα ξημέρωμα
στον ίσκιο της ήρεμης φλαμουριάς μεγάλωνα
βυζαίνοντας τη γλυκιά ζεστασιά της σοφίας της·
ακτινοβολούσαν ουτοπίες οι μέρες μου και
στις στιγμές μου σεργιανούσαν πράγματα πολλά
σύννεφα πουλιά ερπετά όνειρα κίτρινα φύλλα

κάποτε φεύγοντας τα χελιδόνια μ’ άφησαν
σε ένα κόσμο γεμάτο ανυπόφορα θρύψαλα

Στου φθινοπώρου τα πρωτοβρόχια κρατικογνώστες
μ΄άρπαξαν να με φορμάρουν στα μέτρα τους
μη μιλάς μη γελάς μη κλαις μην αυθαδιάζεις
μην κάνεις ανόητες ερωτήσεις·
αφέθηκα στο έλεος των τετράγωνων κελιών
για ν΄ απωλέσω τους κύκλους των θαυμάτων

πήρα απολυτήριο για να διάγω βίο ανύπαρκτο
μέχρι που ο σύντροφος ήλιος μου χαμογέλασε

Στα φτερά της αλητείας ταξίδεψα
την επανάσταση συνάντησα σε νοσηρούς έρωτες
στου κρασιού τη μέθη βούλιαζα γυμνή
με χαλασμένη πυξίδα χάθηκα σε σκοτεινές ηδονές
τελικά στις παρακάμψεις των καλών προθέσεων
συνάντησα το μονοπάτι της ζωντανής ποίησης

τώρα τα βράδια πλαγιάζω σε μαγικές αυλές
και τραγουδώ παρέα με τ΄αηδόνια


Τετάρτη 26 Απριλίου 2017

Είμαστε όλοι ψώνια -Χρήστος Ζάχος

Ψώνια με την τέχνη μας
ψώνια με το σώμα μας
φώνια με τα απόκρυφά μας
ψώνια γενικώς
ψώνια ειδικώς
Εκθέτουμε την τέχνη μας
εκθέτουμε την ψυχή μας
ζητάμε αποδοχή
αναγνώριση
επιβεβαίωση
ζητάμε τον κόσμο όλο
Δεν το παραδεχόμαστε ποτέ
Χλευάζουμε ,και κατακρίνουμε τους άλλους
τους ρηχούς
Εμείς έχουμε βάθος
εμείς είμαστε έξω από το σύστημα
εμείς είμαστε καταραμένοι
Ξεφεύγουμε από τη μοναξιά με αλκοόλ
ναρκωτικά, έρωτα
και τέχνη φυσικά
Εκδιδόμαστε
Εκδιδόμαστε φανερά
Διαφορά καμία από τους πόρνους δεν έχουμε
ή μήπως έχουμε;
Αυτοί νικούν τη λήθη
ή κυνικά αδιαφορούν
ενώ εμείς
είμαστε απλά
ματαιόδοξα ψώνια
του κερατά.

από τη συλλογή Χ-έγερση υποσυνειδήτου, 2014