Ο έρωτας , η εξύψωση, ο αγώνας, η ρουτίνα, ο θάνατος και η συνέχεια που είναι πάντα μυστικό ...
Νιώθω ότι ο Νίκος είναι φίλος από παλιά, από πάντα και ας μη τον συνάντησα ποτέ! Μέσα στα ποιήματα του βρίσκω στοιχεία του εαυτού μου. Είναι αλήθεια ότι όταν ο ταχυδρόμος μου φέρνει μια νέα ποιητική συλλογή νιώθω τη χαρά του παιδιού μπροστά σε καραμέλες, δεν είναι σίγουρο ότι θα μου αρέσει, μπορεί από το πρώτο ποίημα να πω όχι δεν παλεύεται αλλά θα συνεχίσω να τη διαβάζω και είναι ακριβώς γι΄αυτό που γράφει ο Νίκος στο οπισθόφυλλο της ποιητικής συλλογής : Ο έρωτας μας εξυψώνει... ΜΓΔ
Το απροσδόκητο
Αυτό που έρχεται ξαφνικά
αυτό σε γεμίζει ανάσες
Τελικά η ζωή είναι απλώς ένα αστείο
Το μόνο που μπορείς να απολαύσεις
είναι το παρόν σου
Χάσε το μυαλό σου
για να μπορέσεις να βρεις την καρδιά σου
και μην ξεχνάς ποτέ
Η αγάπη μπορεί
να γιατρέψει όλες τις πληγές.
Νομίζω ότι είναι η ομορφότερη στάση ζωής το να ζεις τη στιγμή με έρωτα και να αγαπάς το απροσδόκητο με τη βεβαιότητα ότι θα το ζήσεις, γιατί όπως λέει και ο ποιητής η συνέχεια είναι πάντα μυστικό ...
ΚΟΚΚΟΙ ΑΜΜΟΥ ΣΤΟΝ ΑΝΕΜΟ
Κοιτάς τριγύρω
βλέπεις άδειους ανθρώπους
να περιφέρουν τα κουφάρια τους
φλερτάροντας με την απάθεια
Οι περισσότεροι είναι βολεμένοι στην φυλακή τους
μερικοί μάλιστα θα παλέψουν για να μην τη χάσουν
αρκεί να έχει άλλος τον έλεγχο
προσποιούνται οτι δήθεν πηγαίνουν κάπου
μα στην πραγματικότητα κρέμονται σε γάντζους
όπως τα αρνιά μετά τη σφαγή
Δεν είναι τίποτα άλλο
παρά κόκκοι άμμου στον άνεμο
Υπάκουοι και αφοσιωμένοι
έχουν χαραγμένη στη ματιά τους
την χαρούμενη αντανάκλαση του θανάτου
Πρέπει να βγεις από το δρόμο
αν θες να φωτίσεις την ψυχή σου
Τα όνειρα δεν είναι για τον καθένα
είναι μόνο γι΄αυτούς που τολμούν...
Στις ποιητικές συλλογές του Νίκου Ζαννή συναντήθηκα πολλές φορές με τις βαθιές επιθυμίες μου, με την απροκάλυπτη διάθεση για παθιασμένη ζωή χωρίς όρια και περιορισμούς. Ο Ποιητής ξετυλίγει απαλά το ιδεολόγημα του μέσα στους στίχους , η ποίηση του διαποτίζεται από το όραμα του για την ελευθερία μέσα από τη συνειδητοποίηση της ανθρώπινης φύσης και το μεγαλύτερο μέρος του ποιητικού του λόγου κινείται στο δίπολο απαισιόδοξη πραγματικότητα -αισιόδοξη οπτική για τη ζωή.
Ανάμεικτες αναμνήσεις, αμέτρητες φωτογραφίες,
μια στιγμή που ενώνει. Γύρω, πάνω, δίπλα, αγκαλιά
με το μεθύσι του έρωτα, ενάντια στη ρουτίνα και
τον καθημερινό θάνατο. Ο πόθος για το ταξίδι μας
κρατάει ζωντανούς. Η συνέχεια παραμένει πάντα
μυστικό...
( από το οπισθόφυλλο της ποιητικής συλλογής : η ρουτίνα τον έρωτα σκοτώνει...ΜΓΔ)
Η γενιά μου
Πάντα πίστευα οτι ανήκω σε μια χαμένη γενιά
που θυσίασε τα όνειρα της
για ένα καλύτερο κόσμο
στο βωμό της απάθειας
δεμένη με τις αλυσίδες του ατομισμού
παραδομένη στις ορέξεις του κέρδους
εγκλωβισμένη στα πλοκάμια της ιδιοκτησίας
Υπάρχουν όμως μερικοί σπουδαίοι
άνθρωποι της γενιάς μου
που εκπέμπουν φαντασία
κι ας μην μπορούν οι υπόλοιποι να την καταλάβουν
Που διδάσκουν με τη ζωής τους την τέλεια αρμονία
ανάμεσα στην άνοδο και την πτώση
Προσφέρουν απλόχερα το θαύμα της αλληλεγγύης
κι ας μοιάζει μερικές φορές με αμαρτία
Μοιράζουν αδιάκοπα αγάπη
κι ας είναι οι καταραμένοι αυτής της γης
Γι΄αυτούς λοιπόν τους ελάχιστους
αξίζει να υπάρχεις
Η Ποίηση του Νίκου Ζαννή είναι μια αισιόδοξη νότα για τη ζωή χωρίς ίχνος πεσιμισμού. Ακόμη και η καταγραφή των κακώς κειμένων της εποχής μας δεν γίνεται με τη διάθεση κενής καταγγελίας ή καυτηριασμού αλλά για να αναδείξει τα ισόβαρα που δημιουργούν την αρμονία που αξίζει η ύπαρξη μας.
Αγάπησα αυτές τις ποιητικές συλλογές του Νίκου Ζαννή είναι δύο χάρτινες βαρκούλες που ακόμη και αν δεν πιάσαμε λιμάνι κατεβήκαμε μαζί το ρέμα για να ανταμώσουμε το φωτεινό μισό της γης γιατί η αγάπη μας ενώνει ...ΜΓΔ
