χωρίς εσένα ΖΩ- Βίκυ Βανίδη

Της είπε να θέσουν ένα τέλος. Αυτή έψαχνε να βρει το περίγραμμα της τελείας. Αυτός την πετροβολούσε ευθύνες. Αυτή ένιωθε τα μάτια του να έχουν φύγει. Αυτός όπλιζε τις ενοχές του και την πυροβολούσε . Αυτή γινόταν διάτρητη από τις ενοχόσφαιρες,. Αυτός κοιτούσε μια φλόγα με μαύρες κάλτσες στον καθρέφτη του. Αυτή του χάρισε ένα κόμμα, μια μικρή παύση. Αυτός τράβηξε τα χέρια από πάνω της. Αυτή είπε δεν πειράζει για λίγο το δέρμα μου θα είναι νεκρό. Αυτός της είπε αντίο . Αυτή ρώτησε δεν μ΄αγαπάς πια. Αυτός είπε όχι εγώ, εσύ δεν μ΄ αγάπησες ποτέ. Αυτή έσκισε τη φωτογραφία που της ψιθύριζε για πάντα
Να χωρίσουμε λοιπόν. Από το καλοκαίρι στη Τζια εγώ παίρνω την υγρή αλμύρα του κορμιού σου, εσύ πάρε το λαδωμένο από αντηλιακό χάδι μου. Παίρνω την πρώτη πανσέληνο πάρε το πρώτο πρωινό στο κρεβάτι, Παίρνω το κλικ της έκδηλης χαρά σου στην είδηση της εγκυμοσύνης μου πάρε την πρώτη αγκαλιά του μωρού μας. Παίρνω… Παίρνεις… στιγμές, λέξεις, όνειρα...
Δεν ξέρεις πώς να τελειώνεις μια σχέση, ίσως γιατί μια σχέση δεν τελειώνει. Η απόφαση φυγής μπορεί να βάλει τελεία στη γέννηση νέων αναμνήσεων, η αγάπη όμως είναι μία συνέχεια χωρίς διακοπή
ΧΩΡΙΖΩ- χωρίς εσένα ΖΩ -