Ιπτάμενος Χορευτής-Βίκυ Βανίδη

Έλα να παίξουμε
αγόρι με τα ολάνθιστα μάτια
θα κρυφτώ πίσω απ΄το τίποτα
για να με βρεις στη χώρα του ποτέ
εκεί που ο χρόνος είναι παιδί
θα εισέλθω σε νύμφωση
στο τρυφερό κουκούλι σου

Φίλησε τη θλίψη μου
αερικό με τα φτερωτά χείλη
θα ντυθώ Τίνκερ Μπελ
για να πιαστώ στο χορό των ινδιάνων
παιδί εγώ των χαμένων προσδοκιών
θα λουστώ στο φως της αθωότητα
των ανέστιων πόθων σου

Χόρεψε μαζί μου
ιπτάμενε χορευτή
θέλω με τα χέρια σου
να με βαφτίσεις στον έρωτα
θα φορέσω το εφηβικό μου φουστάνι
για να σε συναντήσω
στη κρυστάλλινη πηγή του πόνου

Πέτα μαζί μου
Πίτερ Πάν του χάους
για σένα που χαϊδεύεις τρυφερά
θα ξεντυθώ τις δαντέλες της ήττας μου
θλιβερή μεσήλικας Γουέντι
θα σε εκλιπαρώ γονατιστή
να μου χαρίσεις καινούργια διακόρευση

Η Βουτιά - Βίκυ Βανίδη

                             στον Νικόλα

Τόσο μικρούλης
που φαινόσουν σαν κουκκίδα
στο τρίτο απαγορευμένο κατάστρωμα
βούιζε το «μη» των λουόμενων
ηλεκτρίζοντας την παγωμένη ατμόσφαιρα
βουτηγμένη στα κρυστάλλινα νερά
παρακολουθούσα ανυποψίαστη
σε ένα καράβι μεσοπέλαγα
ένα κατάξανθο κεφαλάκι
να ερωτοτροπεί με τον ήλιο.
Δεν θυμάμαι το χρόνο
με πλημμυρίζει όμως  ακόμη
εκείνο το αίσθημα περηφάνιας
της άγριας ικανοποίησης
ο γιος μου να τολμά
με σιγουριά αιλουροειδούς
τη βουτιά από το τρίτο κατάστρωμα
και όλοι αυτοί που τον απέτρεπαν
τώρα να τον ζητωκραυγάζουν


Αχ! Τι ωραία ψευδαίσθηση
μονάκριβε μου
να πιστεύεις ότι με μια κίνηση
κατακτάς την ελευθερία σου 

όμως αλήθεια στο λέω
θα ξόδευα και πάλι
όλα τα χτυποκάρδια μου
για να σε δω λεύτερα να πετάς