στάση μικρή -Βίκυ Βανίδη

Σε μια μικρή πάροδο η συνάντηση μας
στη σκιά ενός αιωρούμενου μυστηρίου
δεν πρόσεξα το σήμα του αδιέξοδου
και προχώρησα μέχρι τη κόκκινη γραμμή
του τέλους, εκεί με περίμενε απειλητικό
φωσφορίζον «μη παρκάρετε».
Σ’ αυτή την αγκαλιά δεν αράζεις
ατμίζεις τον πόθο της και εξατμίζεσαι

στάση μικρή
της ηδονής
της γρήγορης πτήσης
της υπέροχης πλάνης
του ασχημάτιστου έρωτα
του σπαραγμού
της πτώσης μου
στάση μικρή
μου έδωσες τη χαρά
της αιώνιας ανατριχίλας
στην αυταπάτη της συνέχειας