Του αρέσει να βλέπει τη ζωή από απόσταση, να καμώνεται ότι είναι δίκαιος παρατηρητής, να συμβουλεύει για αυτά που δεν έζησε αλλά παρατήρησε στις ζωές άλλων. Από μικρός κοιτούσε τα παιδιά να παίζουν, ποτέ του δεν προσπάθησε να μπει στο παιχνίδι ήξερε όμως απ΄έξω όλες τις κινήσεις κάθε παιχνιδιού. Γνώρισε ακόμη και την ένταση που προκαλούσε ο ανταγωνισμός, την έξαψη της νίκης, την απογοήτευση της ήττας. Μερικές φορές ήταν τόσο μεγάλη η έξαψη που ένιωθε έντονα συναισθήματα. Όταν το γειτονάκι του ο Παντελής κάρφωνε καλάθι σήκωνε μαζί του το χέρι για να δηλώσει την επιτυχία και το χαμόγελο του έφτανε μέχρι τα αυτιά ή όταν η Καλλιόπη φλέρταρε από απόσταση με το Θανάση το δικό του σώμα έγερνε προς το μέρος του. Κάπως έτσι πορεύτηκε στη ζωή του και δεν έχει παράπονο, έζησε και θεωρεί ότι έζησε έντονα μέσα από τις ζωές των άλλων και τώρα έφτασε μεσήλικας πια να θεωρεί τον εαυτό του ολοκληρωμένο και εκπληρωμένο. Λαμβάνει μέρος σε όλες τις συζητήσεις, ο Ανέστης τα ξέρει όλα, τίποτα δεν ξεφεύγει από το λαίμαργο στόμα του που καταπίνει ζωές για να παράγει σκατά το μυαλό του. Με ύφος περισπούδαστο που κατέχει την απόλυτη αλήθεια του κόσμου μιλάει για ότι είδε, για ότι άκουσε και για ότι φαντασιώνεται ότι έζησε. Ξέρει σε κάθε περίπτωση τι πρέπει να κάνεις και τι όχι, πώς να φερθείς και πώς να μιλήσεις. Λέει τη γνώμη του χωρίς ποτέ να τη ζητήσεις γιατί είναι βέβαιος ότι την οφείλει, οφείλει να μοιράζεται τις γνώσεις και τη διάνοια του για ότι δεν έζησε, για ότι δεν διάβασε αλλά για ότι παρατήρησε εξ αποστάσεων απ΄τα μικράτα του.
Τελικά είναι πάρα πολλοί αυτοί που είναι σίγουροι ότι κατέχουν την αλήθεια της ζωής τόσο πολλοί και τόσο σίγουροι που καθορίζουν τις ζωές όλων μας