σημείο τομής - Βίκυ Βανίδη

 

Η μνήμη

χαμένη αφήγηση 

μιας σπασμένης εικόνας εννοιών

λάθος ιστορία

ή ιστορία επιθυμιών

Άπιστη ειν΄ η μνήμη

καθώς περνούν τα χρόνια σε απατά

συνήθως ταλανίζεται μεταξύ

ανύπαρκτου και υπαρκτού

για να διατηρεί την αμφιβολία ζωντανή

Σε μια μακρινή αναπόληση

χαϊδεύεις τα υγρά μαλλιά μου

κι ας είμαι ένα σώμα παρατημένο σε γιαλό

που δεν μπορεί να διαλέξει

τη στιγμή που θα πέσει στη θάλασσα

στην αιχμηρή ακίδα της μνήμη

μια άλλη γραφή διηγείται

όταν περίμενα νεύμα σου

για να βουτήξω

στον ηδονικό σπασμό των κυμάτων



Η ζώσα μνήμη εξιστορεί 

έναν έρωτα μεγάλο

όχι για τον άντρα

αλλά για την φωτογραφία του