Γυναίκες στην πυρά -Βίκυ Βανίδη

               αφιερωμένο στις μάγισσες 

Κάποτε στο Άουντβατερ σε ζύγιζαν 
για να φανεί αν έχεις καρδιά 
όμως το βάρος του μυαλού σου
σε έριχνε στην πυρά
στων μισάνθρωπων τους φόβους 
μάγισσα βαφτίστηκες. Εσύ 
που έδινες φτερά στη σκούπα σου
για να σαρώνει τις ασχήμιες του κόσμου 
σε αποκαΐδια μίσους άφηνες την ψυχή σου 
Αιώνες τώρα την φλογερή σου καρδιά  
ένα αρχαίο ψέμα κατασπαράζει 
-πως τάχα εσένα ένα φίδι ξεγέλασε 
κι έτσι η ανθρωπότητα τον παράδεισο έχασε-
Να μιλήσεις λεύτερα ποθείς για τα ανείπωτα 
που ξεσκίζουν τις σάρκες σου
σκάβεις, σκάβεις βαθιά μέσα σου μήπως βρεις 
για να ξεφορτωθείς αυτό το δανικό πλευρό
που η παραφροσύνη των ισχυρών σου φόρτωσε 
Κι όλο πασχίζεις να ξεφύγεις απ΄ τους κούφιους προσδιορισμούς -όμορφη σέξυ γκομενάρα...-
που ομφαλοσκοπούν τους αλλεπάλληλους βιασμούς σου 
Ω εσύ γυναίκα άνθρωπε!
που τόσο αδικήθηκες που τόσο αδικήσε 

Όμως θα 'ρθει μια μέρα μ' ακούς, θα ρθει
κι όλα τα όμορφα πλάσματα 
ξυπόλητα θα βαδίζουμε στη μήτρα της γη