Ο Τρικυντό είναι ένας καλικάντζαρος που ζει στα έγκατα της γης, όχι από πάντα, στα παλιά χρόνια όλα τα πλάσματα συμβίωναν αγαπημένα πάνω στη γη και η ζωή τους κυλούσε όμορφα σαν γιορτή. Μετά ξαφνικά ο άνθρωπος αυθαίρετα αποφάσισε ότι ο πλανήτης του ανήκει αποκλειστικά και άρχισε τις περιφράξεις. Γέμισαν παντού συρματοπλέγματα και διαβατήρια. Μετά ξεκίνησαν οι έχθρες και οι πόλεμοι. Σκοτώθηκαν πάρα πολλοί καλικάντζαροι τότε και έτσι πήραν τη γενναία απόφαση να εγκαταλείψουν τον πάνω κόσμο και να δημιουργήσουν μιαν άλλη κοινωνία. Περιπλανήθηκαν αρκετά μέχρι που να βρουν την πύλη που οδηγούσε στον κάτω κόσμο. Εκεί ήδη κατοικούσαν οι ρίζες των δέντρων, των φυτών κάποια μικρά ζώα και κάποια πλάσματα σκιές που εκεί είχα βρει την ησυχία τους. Τους δέχτηκαν με χαρά και έτσι σιγά σιγά ξεκίνησαν μια νέα ζωή, διαφορετική που βασίζονταν στην αλληλοβοήθεια και στον αλληλοσεβασμό. Δουλεύουν όλοι μαζί και διασκεδάζουν όλοι μαζί και η κάθε μέρα ξανάγινε γιορτή. Τα δέντρα και τα φυτά που κατοικούν και στους δύο κόσμους παίζουν το ρόλο της ενημέρωσης , κάτι σαν τους δημοσιογράφους, ε όχι και ακριβώς δηλαδή, γιατί μεταδίδουν καθημερινά τι γίνεται στον πάνω κόσμο όπως ακριβώς το βλέπουν και όχι όπως βολεύει αυτούς που τους πληρώνουν. Στον κάτω κόσμο δεν υπάρχουν ψέματα ούτε παραπληροφόρηση και η αδικία είχε ξεχαστεί σαν λέξη. Ο Τρικυντό έχει φίλο καρδιακό ένα έλατο που το μισό κατοικούσε σε μια αυλή ενός μεγάλου σπιτιού. Του έλεγε ο φίλος του λοιπόν ότι οι άνθρωποι τον έχουν στολίσει με λαμπερές μπάλες και φωτάκια για να υποδεχθούν τα Χριστούγεννα. Τι σήμαινε ακριβώς αυτό δεν τον πολύ ένοιαξε άλλα αποφάσισε να ανέβει για λίγο για να δει από μόνος του και να σχηματίσει άποψη. Έτσι σκαρφαλώνοντας στον ολοφώτιστο φίλο του βρέθηκε σε κείνο το στολισμένο με πολύχρωμα λαμπάκια δωμάτιο που εισέβαλε φουριόζα εκείνη. Μόλις τον είδε τρόμαξε τι είναι αυτό φώναξε έξαλλη. Μα δεν με βλέπεις πλάσμα είμαι και όχι πράγμα η ερώτηση έπρεπε να είναι ποιος είσαι εσύ. Ό,τι και αν είσαι, είσαι άσχημο. Μια χαρά σχήμα έχω. Που δεν βλέπετε όμως, του απαντά και συνεχίζει, τι μαλλιά είναι αυτά σαν αγκάθια και το κεφάλι σου είναι τεράστιο. Αηδία σαν αχινός είσαι και μάλιστα μπουμπουνοκέφαλος. Εντάξει και συ έχεις μικρό κεφαλάκι και τεράστιο σώμα. Εγώ είμαι άνθρωπος εεε και γω καλικάντζαρος άρα απλά διαφορετικός και όχι άσχημος και μπουμπούνας, δηλαδή αυτό από πού το συμπέρανες; Τιιιι καλικάντζαρος μακριά… Εσείς δεν είστε αυτά τα απαίσια πλάσματα που όλο το χρόνο ροκανίζετε τα δέντρο που στηρίζει τον κόσμο για να καταστρέψετε τη γη. Ω! Πόσο ηλίθιοι μπορείτε να γίνεται οι άνθρωποι. Δεν χρειάζεστε εμάς την καταστρέφετε μόνοι σας, άλλωστε αν δεν γνωρίζεις η γη είναι στρογγυλή, επίσης είναι πλανήτης και ανήκει στο ηλιακό σύστημα και σίγουρα δεν στηρίζεται σε δέντρο. Άλλα ακόμη και έτσι να ήταν πιστεύεις ότι οι Καλικάντζαροι άλλη δουλειά δεν έχουμε όλο το χρόνο από το να πριονίζουμε το δέντρο που στηρίζει τον απάνω κόσμο για να τον ρίξουμε χάμω . χο χο χο πόσο κουτοί μπορεί να είσαι και γιατί δηλαδή να θέλουμε να ρίξουμε, πλαφ τον κόσμο σας για να μας ξανακατσικωθείτε οι άνθρωποι και να διεκδικήσετε και τον κάτω κόσμο; … α πα πα να μείνετε εδώ που είστε. Η κοπέλα ένιωσε ότι μπορεί και να τον αδικούσε, ο Τρικυντό ένιωσε την αμφιταλάντευση της και προσπάθησε να την προσεγγίσει. Εντάξει να δεχτώ ότι επειδή είμαι διαφορετικός, η εικόνα μου σου δημιουργεί μια κάποια δυσφορία, αλλά δεν είμαι κακός ούτε μπουμπούνας. Εμένα μου αρέσεις πολύ και ας είσαι διαφορετική, είσαι όμορφη. Θέλεις να καθίσουμε εδώ ήσυχα να συζητήσουμε τη ρώτησε όσο πιο γλυκά μπορούσε. Όχι θέλω να φύγεις αμέσως όχι μόνο γιατί είσαι άσχημος αλλά και γιατί σε φοβάμαι . Ο Τρικυντό ήθελε να την πάρει μια μεγάλη αγκαλιά άλλα ένιωθε το φόβο της και ήξερε ότι αυτό θα την τρομάξει περισσότερο. Θα φύγω της είπε μόνο θέλω κάτι από σένα: να που πεις το όνομα σου . Ωραιοζάλη με λένε . Σαν ποίημα ακούστηκε αυτό! Ο Τρικυντό άρπαξε την κούπα και εξαφανίστηκε
Ήταν καλλιτέχνης ο Τρικυντό και σε αυτήν την κοπέλα είδε ό,τι πιο κοντά σε άγγελο έχει δει πότε σε ολόκληρη τη ζωή του . Κατακόκκινα κοντά μαλλιά, κρίκους στα αυτιά ,στη μύτη, στο αριστερό φρύδι, ζωγραφισμένα χέρια και λαιμό με θανατερές εικόνες . ‘Ολη η ομορφιά που θα σώσει τον κόσμο πάνω της. Τι να κάνει ο καψερός την ερωτεύτηκε αυτό που λεν οι άνθρωποι κεραυνοβόλα και όταν άκουσε το όνομα της «Ωραιοζάλη» ζαλίστηκε πανέμορφα . Βέβαια ήταν χειμώνας και οι πεταλούδες είχαν μεταναστεύσει στον κάτω δικό του κόσμο οπότε δεν μπήκαν στο στομάχι του να πετούν και να τρεμουλιάζει η καρδιά του αλλά ήταν σαν να χύθηκε μέσα του ένα τεράστιο καζάνι ζεστή σοκολάτα που απάλυνε τα σωθικά του.
Τώρα πολλές φορές στο σπίτι του κάθεται μόνος του στο μικρό κρεβάτι μπροστά από το μεγάλο παράθυρο και πριν βάλει ένα ποτήρι κρασί από το βαρέλι για να παν τα φαρμάκια κάτω κοιτάζει την κούπα με την καρδιά και τα σοκολάτακια και μια στιγμιαία θλίψη ζωγραφίζεται στα μάτια του. Σήμερα έγινε κάτι απίστευτο τα συρμάτινα μαλλιά του λύγησαν και άρχισαν να κατευθύνονται προς την κούπα, σαν να θέλουν να αγγίζουν τα στρογγυλά σοκολατάκια και η ουρά του σκούφου σαν αιχμή από βέλους τόξου δείχνει την καρδούλα της κούπας. Ο Τρικυντό σκέφτεται μα τι άλλο είναι ο έρωτας αν όχι μια μικρή γλυκιά στιγμή που ένα στρογγυλό σοκολατάκι λιώνει πάνω στη γλώσσα σου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου