Μια φορά ονειρεύτηκα
πως πήγαμε σε ένα τόπο
δίχως ήλιο
σ΄ αυτήν την δυστοπία είπες
της γαρδένιας ο ανθός
δεν σβήνει σ' ένα βράδυ
Είναι που στο βαθύ σκοτάδι
κυλά αργά ο χρόνος
για ν’ αντισταθμίζει τις χαμένες
λιόλουστες μέρες
Μιαν άλλη φορά
ταξιδέψαμε σε μια αετοφωλιά
φορούσες πούπουλα
και τα μαλλιά σου ανέμιζαν στον ουρανό
Έλα να πετάξουμε είπες
θα σου δείξω
πως να ζυγίζεις τα φτερά της ψυχής σου
να ισορροπείς στις μοναξιές μας
στα αγγίγματα μας με χέρια κομμένα
στους σεισμούς και στις εκρήξεις μας
θα σου δείξω
πως να υπολογίζεις τις αποστάσεις
μεταξύ ονείρου μου
και ονείρου σου
εκεί στην υγρασία των φιλιών μας
που σε βρίσκω που με χάνεις
στην κόλαση του έρωτα
Στις αντιθέσεις ισορροπεί ο κόσμος μωρό μου
διαφορετικά
θα είχε κιόλας γκρεμοτσακιστεί
στις καλές προθέσεις
ευυπόληπτων ανθρώπων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου