εκεί στων Εξαρχείων την εξαθλίωση
που ξεδοντιασμένα φαντάσματα
κινούνται με μουσκεμένα βλέφαρα
και στόματα στεγνά απ΄την αλμύρα
των ποτισμένων τους τάφων
Χάθηκα στα σοκάκια πασχίζοντας
να μυρίσω το μπαρούτι του Άρη
κι είδα υπάρξεις με βλέμμα κενό
να πετούν τα παπούτσια τους
στους περαστικούς εκλιπαρώντας
για λίγο την προσοχή τους
Ήθελα να σε συναντήσω μωρό μου
ν΄ ακούσω το τρανταχτό σου γέλιο
και την στεντόρεια φωνή σου να μου
μιλάει για αγάπη, ανθρωπιά, φιλία
έρωτα, αλληλεγγύη ,να μου μιλάει
για επανάσταση στων Εξαρχείων την ιδέα
μετά…το είπαν στις ειδήσεις αγάπη μου
¨λαθραίοι¨ άνθρωποι πνιγόταν
στο Αιγαίο όταν εγώ ονειρευόμουν
ειρηνικές πολιτείες χωρίς σύνορα
στων Εξαρχείων την τόση σιωπή
με ρακές, τραγούδια και έρωτες
Δεν βρήκα τα Εξάρχεια που μου τραγούδησες μωρό μου
όμως πάντα το ήξερα δεν κάνει ο τόπος επανάσταση
μόνο κάτι αλλοπαρμένοι που ρημάχτηκαν και δεν τους έμεινα
παρά μόνο η ψυχή τους που δεν βολεύεται στο άδικο που αγαπά
αλλά και μισεί με πάθος και μπορεί να κατασπαράξει
τους φασίστες που μιλούν για "λαθραίους" ανθρώπους
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου