-Εγώ τα διαχωρίζω
-Πως μπορείς
- Μπορώ
Μερικές φορές υπήρχαν κάποιες ερωτήσεις που ασφυκτιούσαν μέσα της αλλά τις έσφιγγε στα δόντια , μην ξεφύγουν από το στόμα της και μετά πως να ακούσει την απάντηση που ήδη ήξερε μέσα της. Αυτές οι λέξεις σφαίρες καλύτερα να μένουν αμετάφραστες , έτσι πληγώνουν λιγότερο. Αλλά αυτό το ρήμα -διαχωρίζω- ήταν βόμβα μέσα της , της διέλυσε τα σωθικά. Τον τσίμπησε ακαριαία ήταν το ένστικτο της αυτοσυντήρησης με διέλυσες σε διαλύω ή έστω προσπαθώ πριν κλείσω το τηλέφωνο να διατηρήσω ένα ψήγμα αυτοεκτίμησης. Μετά αποφάσισε ότι δεν αξίζει ούτε καν αυτό που έκανε να τον πληγώσει πρόσκαιρα, δεν αξίζει να θυμάται, να σκέφτεται , να μετράει μέρες , νύχτες, ώρες, λεπτά, δευτερόλεπτα χωρίς αυτόν.
Κάποτε, μπορεί να είναι νύχτα με ολόλαμπρο φεγγάρι, τα πλοία θα σφυρίσουν στα λιμάνια της λησμονιάς και ένας παράξενος ταξιδιώτης θα φέρει ένα γράμμα θα το διαβάζει αραγμένη σε κείνο το νησί με το μεγάλο κρεβάτι και την πόρτα μικρή και όλες οι λέξεις θα είναι ολόλαμπρές. Καμία δεν θα μιλάει για διαχωρισμούς αισθημάτων και πράξεων, θέλω και μπορώ, πηδάω και ερωτεύομαι, αγαπώ ανομολόγητα. Κάποτε, μπορεί να είναι μέρα με ζεστό ήλιο, θα ανοίξουν τα σπλάγχνα τους τα βουνά και ο κλειδούχος θα πεθάνει ήρεμος πως έζησε με δικαιοσύνη και έρωτα, κανείς δεν θα μάθει ότι έζησε κουρασμένος από τόσους χειμώνες , τόσα βουνά που δεν πάτησε, τόσα αισθήματα που δεν έγιναν λέξεις.
Δεν ξέρεις πώς να τελειώσεις μια σχέση έρωτα αλλά έτσι πάει η ροή, σμίγουν και χωρίζουν οι άνθρωποι και μετά άλλοι άνθρωποι σμίγουν μαζί τους, παρ΄όλο που τη στιγμή του δια-χωρισμού ούτε καν σαν σκέψη άλλο σώμα δεν μπορούν να νιώσουν πάνω τους . Δεν ξέρεις πως δια-χωρίζεις εκείνη τη στιγμή που ένιωθες τον απόλυτα έρωτα με αυτή τη στιγμή που φεύγεις χωρίς αποσκευές . Δεν μπορείς να τελειώσεις μια σχέση αγάπης γιατί η απόφαση φυγής βάζει τελεία στη γέννηση νέων στιγμών που θα γίνουν αναμνήσεις , η αγάπη όμως είναι συνέχεια χωρίς διακοπή: ΧΩΡΙΖΩ- χωρίς εσένα ΖΩ –
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου