Ο δεκάλογος του «είμαι» μου - Βίκυ Βανίδη

Ο δεκάλογος του «είμαι» μου

1. Πολεμάω τον φασισμό από όπου και αν προέρχεται
2. Η άμυνα δεν έχει βία αλλά αντεπίθεση για να διατηρήσει το υποκείμενο το δικαίωμα του στη ζωή οπότε δεν καταδικάζω τη βία από όπου και αν προέρχεται -Η Κρατική βία δεν είναι ποτέ από άμυνα άρα την καταδικάζω χωρίς δεύτερη σκέψη.
3. Σέβομαι και υπερασπίζομαι το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης του συνανθρώπου μου εφόσον δεν ενοχλεί το κοινωνικό σύνολο με επιβολή (φασισμό) και εφόσον ψάχνει να βρει ισορροπίες με τον εαυτό του ακόμη και αν διαφωνώ παντελώς με τον ιδεολογικό του προσανατολισμό
4. διαφωνώ με ότι λες αλλά εφόσον δεν μου το επιβάλλεις έχεις κάθε δικαίωμα να το λες
5. Σέβομαι απόλυτα το θρησκευτικό αίσθημα των ανθρώπων αλλά παραμένω άθεη
6. Σέβομαι τη συλλογικότητα αλλά σέβομαι περισσότερο την ατομικότητα άλλωστε τα σύνολα αποτελούνται από άτομα και δεν υπάρχουν καλύτερα σύνολα από τη συνάθροιση ανθρώπων με ελεύθερη βούληση
7. Τα αφεντικά δεν έχουν ποτέ δίκαιο αφού ξεκινούν εξαρχής με δικαίωμα εκμετάλλευσης για να κατοχυρώσουν την κυριαρχία τους
8. Ασπάζομαι απόλυτα αυτό που λέει ο Μαλατέστα ότι χωρίς την προσωπική επανάσταση και χωρίς τη συνεργασία με άλλους ανθρώπους επαναστατημένους με σκοπό την αντίσταση στη δύναμη του κοινωνικού περιβάλλοντος και στην προσπάθεια για μετασχηματισμό του, αυτό το κοινωνικό περιβάλλον δεν θα άλλαζε ποτέ. Δεν πρόκειται να φτάσουμε στην αναρχία ούτε σήμερα ούτε αύριο ούτε σε δέκα αιώνες, απλώς θα πορευόμαστε προς την αναρχία σήμερα, αύριο και για πάντα
9. Στην ατομιστική αστική ηθική αντιπαραθέτω την ηθική της αλληλεγγύης. Η αστική ηθική είναι κάτι παραπάνω από κακή, όμως δεν μπορούμε να διανοηθούμε μια κοινωνία χωρίς καμία ηθική, ούτε έναν συνειδητό άνθρωπο χωρίς κανένα κριτήριο για το τι είναι καλό και κακό για τον εαυτό του και τους άλλους. Για να καταπολεμήσεις σωστά μια κακή ηθική, οφείλεις να αντιπαραθέσεις, τόσο στη θεωρία όσο και στην πράξη, μια ηθική ανώτερη. -Θεωρώ εντελώς ανήθικο να κράζω έναν άνθρωπο που αντιδρά σε κάτι που το «είναι» του δεν του επιτρέπει να συμβιβαστεί ακόμη και αν αντιδρά σε κάτι που εγώ έχω ενσωματώσει στην ηθική μου. Ουσιαστικά δεν επιλέγω να γίνομαι σαν αυτούς που κράζω
10. Απέναντι στο κράτος και τη μαζική κοινωνία του πολιτισμού αντιπαραθέτω την κοινότητα. Στην κοινοτική ζωή μπορούν να αναδειχθούν όλα τα χαρακτηριστικά της αυθεντικής συνύπαρξης, της ατομικότητας και κοινωνικότητας των ανθρώπων. Χαρακτηριστικά που καταστέλλονται από τους θεσμούς του κράτους στη μαζική κοινωνία.
ΥΓ1: Ο άνθρωπος ως αναπόσπαστο κομμάτι της φύσης που είναι είχε εξελιχθεί και διαμορφωθεί ως ξεχωριστό είδος και όχι ως ανώτερο
ΥΓ2: Πολλά γεννούν το δέος /μα το ανείπωτο δέος ο άνθρωπος ....Πολλά τα Δεινά. /Μα του Ανθρώπου το δέος : Ο Άνθρωπος