Γη- Βίκυ Βανίδη*

Παιδιά του κόσμου, αν είστε
κουρασμένα,
βρίσκεστε στη Γη,
και το ίδιο αν είστε
χαρούμενα,
κόρες και γιοι
παίξετε μαζί της


ακούστε τους θαυμάσιους ήχους
από το τύμπανο της
Γης:
ακούτε ότι το φως
ανεβαίνει και πέφτει
από τον ουρανό, και
αέναα η γη πεταλουδίζει
γύρω του
μπορείτε να ακούσετε τη
σελήνη τα βράδια
που φτερουγίζει στο δάσος
ακούτε τη θάλασσα
την καλεί στον καθρέφτη της
οι καταρράκτες rockάρουν
πριν γίνουν ποτάμια
μπορείτε να ακούσετε τη
αρμονία στους ήχους
των ζώων
Ακούστε το τσεκούρι να
τρώει τη ζούγκλα
τα γοερά κλάματα των
πνιγμένων στο τσιμέντο


Παιδία του κόσμου, σας
καλεί το τύμπανο της γης
ακολουθήστε
πατήστε πάνω της στη γύρω
περιοχή και πατήστε μακριά,
ως εκείνος που φεύγει και επιστρέφει
και πάντα κουβαλά το ιερό φορτίο της
Γης:
Τι κι αν τη σκαλίζει με ματωμένα 

γόνατα ως παιδί ,τι κι αν την πληγώνει 

με το άροτρο ως αγωγιάτης

Τι και αν ξαπλώνει ελεύθερα στις
αμμουδιές της, τι και αν τη φορτώνει
τσιμέντο για να κοιμάται ήσυχος
και είναι ζωντανός και δεν γνωρίζει
την ιεροσύνη της
και είναι νεκρός και γίνεται το
ιερό της χώμα


Παιδία του κόσμου
το ιερό τύμπανο σας καλεί
ερωτοτροπήστε πάνω στη γη
πλάσματα ελεύθερα

 σαν να αξίζατε αυτή την πλάση

* Σε ελεύθερη απόδοση ποιήματος του Gabriela Mistral ή άλλο ποίημα εμπνευσμένο από το ποίημα γη του Gabriela Mistral