Μέχρι πού πατριαρχία - Βίκυ Βανίδη

                   στην μέρα μνήμης της γυναίκας

Τόσα έργα τέχνης
για σένα γυναίκα
πότε Παναγιά
πότε Μήδεια
πότε μικρή αθώα ερωμένη
πότε πόρνη αδίστακτη
κάποτε ίσως ηρωίδα
που σώζει μ’ αυταπάρνηση
τα ιερά και όσια της οικογένειας
σχεδόν ποτέ επαναστάτρια
που ανατρέπει τον κόσμο
Καλλιτέχνες
συνεχίστε να κάνετε τέχνη
στο όνομα γυναίκα
στο ύφος, στο ρυθμό, στα χρώματα
που σας εμπνέουν
νιώστε όμως
το ποτάμι αίμα που κυλάει κάτω
από τα πόδια σας
αυτή η παχύρευστη λάσπη
δεν χωράει σε ρηχό εκμαγείο
και το πλευρό του Αδάμ
ήταν πάντα λειψό
Με λερωμένα παπούτσια
προχωράμε
σε γέφυρες που χτίζουν
τα νεκρά σώματα γυναικών
φυσικά
στην τέχνη όλα επιτρέπονται
μ’ αυτή την προϋπόθεση ασφαλώς
μπορείς να τραγουδάς το θάνατο
γυναίκας που στερεώνει γέφυρες
ή να ξεπερνάς τη λευκή σελίδα
μ΄ έναν άντρα
που παρακαλεί να κλάψει
στα πόδια μιας πόρνης
ευτυχώς
η τέχνη είναι ανατρεπτική
πάντα υπάρχει ενδεχόμενο
να βρεις μια καθαρτήριο έξοδο
απ΄την άλλη όμως
η κοινωνία το πιο συχνά
ακολουθεί την πεπατημένη
Ο άντρας, άντρας είναι
μπορεί να αγαπά και να σκοτώνει
τη γυναίκα του

'The Weeping Woman'' του Picasso