Ναυάγιο-Βίκυ Βανίδη

Στις ρηχές  θάλασσες σβήνουν
από  βαρεμάρα οι φεγγαρόδρομοι
τα  παραμύθια χάρτινα λιώνουν
στην ανιαρή θλίψη του φλοίσβου
και μόνο κάτι ξεχασμένα όνειρα
ναυάγια σε έρημες ακρογιαλιές

προσμένουνε καρτερικά  κείνο
το αιώνιο φιλί που θα τα ζωντανέψει

Στου κόσμου τούτου την παράνοια
κενός γλιστράει ο χρόνος, τελειώνει 
ανεκπλήρωτος  ψάχνοντας  την αρχή του· 

ξεκούρδιστες οι εφηβικές  μας ανησυχίες
παίζουν το ρυθμό του αμετάβλητου τίποτα 
και μεις πνιγμένοι πια στις ψευδαισθήσεις μας
επιμένουμε εμμονικά  σε ένα όνειρο αδειανό
σε μιαν ελπίδα ψόφια

Όμως εσύ είσαι όνειρο  

κλεισμένο σε μπουκάλι

ναυάγιο  ψυχής 

που περιμένει να το αναστήσω

Φωτογραφία του Έκπτωτου Άγγελου