Όταν ήσουν παιδί
τις νύχτες μάζευες όνειρα
και την αυγή τα σκόρπιζες
στο κρυφό λιβάδι με τις παπαρούνες
Θυμάμαι
γελούσες με την καρδιά σου τότε
μέχρι που λιποθυμούσες από ευτυχία
και το φιλί μου σ΄ ανάσταινε
Τώρα μεγάλωσες
μεταλλάχτηκες σε άντρα
που ολομερής
κράζει εκκωφαντικά την τεστοστερόνη του
φοβάμαι να σε φιλήσω
το ξέρω, είναι παραμύθι η μεταμόρφωση
δεν αλλάζουν μαγικά οι άνθρωποι
που κουβαλούν ίσκιους βατράχων.
Ευτυχώς που γεύτηκα
την αθωότητα σου
όταν ήσουν άφυλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου