ελπίδα παγίδα - Βίκυ Βανίδη

"Αυλές παγωμένες στο λευκό"-Τρομάζω!

Ο παλιός εφιάλτης
παραμονεύει μοχθηρά
στο χιονισμένο τοπίο·
χρόνια τώρα μου τρώει τα σωθικά αυτή η ντροπή
« σπουργίτια να ξεψυχούν
πιασμένα σε ξόβεργες»
Μέσα στον εφιάλτη μου ουρλιάζω
για να τρομάξουν. Μη, μην πλησιάζετε 
την ελεημοσύνη των ανθρωποειδών
αυτή τη δόλια παγίδα 
που τσαλακώνει τα φτερά σας
και πετρώνει τα κορμιά σας.
Μη σας παρακαλώ, μη
πεθαίνετε για μια ψίχα
στο ράμφος


Κραυγή άηχη
στην ερημιά της ψύχρας
στο βάθος ακούγεται
μια καμπάνα
που χτυπάει αναίτια·
μέρος του παιχνιδιού και αυτή 
συντηρεί χωρίς έντονες αντιδράσεις  
την ακόρεστη πείνα
των ισχυρών για εξουσία
και οδηγεί με ευλαβική συνέπεια 
τους αδύναμους στην παγίδα
των καλύτερων που έρχονται.
Με πονάει αυτή η σχεδόν βεβαιότητα 
Είναι η γαμημένη επιβίωση
που κλείνει τους διαδρόμους
απογείωσης προς το ανέφικτο;

Ω!  συ  ελπίδα
κοφτερή λεπίδα
της εξουσίας
είσαι ταγμένη
να διαμελίζεις
θανατερά
τα φτερά μας