άνθρωποι συνετοί -Βίκυ Βανίδη

Πως έγινε έτσι η ζωή μας, σαν εκκρεμές
σε προκαθορισμένα χαμένη ταλάντωση.
Βουτάμε αδιάκοπα στο χθες ψάχνοντας
να βρούμε υποσχέσεις για το αύριο.
Αδειάζουμε στο βόθρο της προσμονής,τις στιγμές μας
και ζούμε το τώρα σε μια φευγαλέα κίνηση
που αιχμαλωτίζει τα όνειρα μας.

Η συνετή φωνή μας τριβελίζει αδιάκοπα το μυαλό
-Το χθες είναι εμπειρία σε διδάσκει
-Πρέπει να σχεδιάζεις το αύριο, να έχεις πλάνο
-Όλα είναι θέμα σωστού συντονισμού. Υπομονή,
 η κατάλληλη ώρα θα έρθει και η επιτυχία θα σου ανοίξει
 τα φτερά και θα πετάξεις. Θα ερωτευτείς,
 θα επαναστατήσεις, θα ζήσεις όπως εσύ θέλεις .
Πρόσεξε όμως, όλα θέλουν την ώρα τους.

Σε στάση αναμονής, περιμένουμε
την ώρα τη σωστή, την καθωσπρέπει.
Με υπομονή ξηλώνουμε τις στιγμές μας
με υποταγή καρφιτσώνουμε στην απραξία τη ζωή μας
και όταν βρεθεί κάποιος να φωνάξει
«Βαρέθηκα να περιμένω το αύριο
να αντλώ εμπειρίες από πεθαμένη ζωή
θέλω να σπάσω την προκαθορισμένη κίνηση
θέλω τα όνειρα μου να κινούνται ελεύθερα
θέλω η επιτυχία μου να είναι η ελευθερία μου»
τον βαφτίζουμε τρελό ή χαμένο επαναστάτη
και συνεχίζουμε ανενόχλητα γονατιστοί
το μονοπάτι για την αντίπερα όχθη

Πως γίναμε έτσι; που είναι η καρδιά μας να φωνάξει:
Άνθρωποι συνετοί πως θα τελειώσετε έτσι
σαν κουρδισμένες καρικατούρες που γεννήθηκαν
μόνο για να πεθάνουν ηττημένες.