Έλα να χαθούμε στο βάθος τ’ ουρανού
τώρα που τα σύννεφα γίνανε δίνες
και κρύβουν του ήλιου την κατεύθυνση
να προχωράμε εσύ και γω στη γραμμή του ορίζοντα
και κάθε βήμα μας να λοξοκοιτά τ’ άπειρο.
Γύρνα σε μένα αεράκι που σμιλεύεις την ανάσα μου
μέσα σε δέσμες σιωπής, θυμού και απογεύματος
είδα τον έρωτα να λαμπυρίζει σε σύννεφα αναμαλλιασμένα
από τον άνεμο , φιλί ατέρμονο σε διάφανο στόμα
στιγμή ισόβια στης κάβλας τη μαστούρα.
Έλα να επαναφέρουμε μαζί κάθε πραγματικότητα
στου πάθους την απελευθέρωση
 |
| Φωτογραφία: Λευτέρης Αλεξάκης |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου