Λέξεις χιονονιφάδες –Βίκυ Βανίδη

Εγώ δεν είμαι ποιήτρια

δε λατρεύω τις λέξεις

δε χαϊδεύω τα ρήματα

τα άρθρα μου ατίθασα

δεν υπακούν στους κανόνες

και η στίξη χάσκει ανάποδα.

Εγώ δεν είμαι ποιήτρια

δε βάζω τελεία στις ατέλειες

ούτε τολμώ να αγγίξω την παύλα,

ριγώ μπροστά στην αυτονομία της.

γνωρίζω καλά ότι ποτέ 

δεν πλαγιάζει όταν γράφει τέλος

αλλά ορθώνεται απροσπέλαστη.

Εμένα μ΄ αρέσει να κυκλώνω

τον άνεμο

να πετώ δίχως ορίζοντα

να καρφώνω το βλέμμα μου

στην ομορφιά του αόρατου

να ερωτεύομαι ένα σύννεφο

να μαθαίνω πάλι απ΄ την αρχή

τι πάει να πει αλληλεγγύη

Εμένα μ αρέσει να αγαπώ

και να ζω χωρίς αύριο.



Εγώ δεν είμαι ποιήτρια

δεν καρφώνω τις λέξεις σαν πρόκες

τις ρίχνω άναρχα στην επιφάνεια

έτσι που το πρώτο γλυκό αεράκι

να τις παίρνει μαζί του στο άγνωστο

να στροβιλίζουν σαν χιονονιφάδες

πριν τις ρουφήξει η χοάνη του χάους

Εγώ δεν είμαι ποιήτρια

είμαι μια μεθυσμένη ακροβάτης

που ισορροπεί στη χώρα του τίποτα