Παρασκευή 12 Οκτωβρίου 2018

Στο σύντροφο μετανάστη -Βίκυ Βανίδη


Έλα Ξένε
στην άστεγη χώρα μου
Εγώ φεύγω από αηδία
ή από συνέπεια στον εαυτό μου
 
όμως  θέλω ν΄ ανταμώσουμε
σε αλάνες χρωματιστές
να ζωγραφίσουμε ειρήνη
Έλα Εσύ
και βάψε κόκκινες στέγες
στις σκατένιες γειτονιές
για να φωλιάσουν χαμόγελα
Εγώ φεύγω από λύπη
ή απ΄ ανάγκη να κυνηγήσω το όνειρο
Εσύ ήρθες από φρίκη
από εμμονή να μείνεις ζωντανός
μείνε πιστός στο στόχο σου
είναι δικαίωμα η επιβίωση
Εγώ θα φύγω από απογοήτευση
ή από βεβαιότητα καλύτερης ζωής.
 
θέλω όμως  να βρεθούμε
θα σε περιμένω
στην ερημιά της Ομόνοιας
να κλάψουμε μαζί
που αργεί τόσο πολύ ο κόσμος
κι ύστερα με τις γροθιές μας
ενωμένες στο μέλλον
θα απαιτήσουμε το αδύνατο

Έλα Σύντροφε
ο ουρανός δεν έχει σύνορα
αλλά ούτε και μείς φτερά
έλα να ανατρέψουμε το σύμπαν
να κάνουμε  τη γη μας ουρανό
κι ύστερα φεύγουμε μαζί
πλάσματα ταξιδιάρικα

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου