στα γαλανά νερά του Αιγαίου
στα έλατα του Μπουρίνου
Μπλε παραθυρόφυλλα
προσμένουν ν’ ανοίξουν
μικρά λευκά ερημοκλήσια
γαντζωμένα σε βράχους
περιμένουν να με υποδεχτούν
πουλάκια κρυμμένα στις φυλλωσιές
να μου τραγουδήσουν
γάργαρα νερά στις πηγές
να με ξεδιψάσουν
Το καλοκαίρι πάντα γλυκιά προσμονή
η φύση πάντα απώτερη λύτρωση
η τσιμεντένια πόλη πάντα η εσχάτη λύπη
Στοιβαγμένες ψυχές
που δεν ξέρουν πια πώς να ξεφύγουν
