Δική μας ανάγκη να πιστέψουμε στο "μοναδικό"
Μιλάμε για μεγάλες αγάπες μοναδικούς έρωτες
σκίζουμε τα ιμάτια μας σε βωμούς
απόλυτων θεών και ασάλευτων ιδεολογιών
περιφερόμαστε σε πλάνες άλλων ανθρώπων
πιστεύουμε πως τους γνωρίζουμε πως μας γνωρίζουν
συχνά πέφτουμε απ΄ τα σύννεφα πληγωμένοι από τις ήττες μας
κι άλλες με σαρδόνια χαμόγελα κοιτάμε τις πληγές που χαρίσαμε
κι όμως υπάρχει κάποιος δίπλα μας και μέσα μας
κι ‘ ναι φίλος μοναδικός και θανάσιμος εχθρός: Ο εαυτός μας
Υπάρχει πάντα εκεί για να ξεσκίζει τις σάρκες μας
και για να βάζει λάδι στις πληγές μας
Άλλος κανείς και τι κρίμα να μην γνωρίζουμε
τον μοναδικό μας εαυτό.
