Πόσο τρελαμένος ήσουν μαζί μου!
Κόκκινη λάβα μου
κάψε τα χείλη μου
σβήσε τα μάτια μου
άνοιξε μια τρύπα στην καρδιά μου
γίνε το τραύμα μου
μου ‘λεγες καθώς σεργιανούσαμε
ανέμελοι στα υπαίθρια αναγνωστήρια
Μάζευες πουλιά από τα περβόλια
για να μου στέλνεις πρωινά μηνύματα
πριν προλάβει η αυγή να με καλημερίσει
Τι πήγε στραβά
κι ο πόθος σου έγινε αόριστο ενδιαφέρον;
Μάζεψες ξαφνικά όλα σου τα σκιρτήματα
κι θάλασσα που έχυσες στο στήθος μου
ακύμαντη πια στερεύει στα δάκρυα
Μου είπες δες ήρθε το καλοκαίρι μας
κι ύστερα έφυγες μες τη ψυχρή σιωπή
και πια δεν μπορεί τίποτα να γίνει
μ΄ εκείνο τ΄ όνειρο που θα βλέπαμε μαζί
ενώ θα κοιμόμασταν κάτω απ’ την κληματαριά
στ’ Αυγούστου τη ραστώνη .
Ποιος άραγε μπορεί να μου διαβάσει
αυτά τα ιερογλυφικά που γράφουν
τη σιωπή στο τέλος του έρωτα
Ποιος θα μου πει
τι ΄ναι αυτό το κάτι
που έκοψε το νήμα του δεσμού μας
