Για ποια πατρίδα μιλάς;
«Το μόνο που μας χρειάζεται για να γίνουμε καλοί φιλόσοφοι είναι η ικανότητα να απορούμε» έγραψε ο J.Gaarder στο βιβλίο «ο κόσμο της Σοφίας».
Εδώ και χρόνια μεταμορφώνουμε τα ερωτηματικά της ζωής μας - που ζητούν εδώ και τώρα απαντήσεις - σε αδιέξοδες φιλοσοφικές απορίες, που ίσως κάποια στιγμή στο «βαθύ» μέλλον «αναδυθούν» - αν δεν έχουμε ξεχάσει τελικά το ερώτημα – ως απαντήσεις.
Ο Σαββόπουλος μίλησε για δύο «Ελλάδες» , εγώ πιστεύω πως έχουν διαμορφωθεί και συνυπάρχουν περισσότερες . Υποδιαιρώ λοιπόν και έτσι αποκαθιστώ την δική μου αλήθεια.
Προσπερνώ λοιπόν τις «Ελλάδες»:
Των δειλών, βαπτισμένων στο μίσος.
Των θρασύδειλων , που εξουσιάζουν αυτόν τον τόπο εδώ και αιώνες.
Των αδιάφορων που μεταναστεύουν από το καθιστικό στην κουζίνα , από κανάλι σε κανάλι ή ενδεχομένως σε κάποια άλλη χώρα ώσπου να περάσει το κακό από μόνο του.
Των ξεριζωμένων που μας κοιτούν με οίκτο και περιφρόνηση.
Των συμβασιούχων – συμβιβασμένων αορίστου χρόνου που ζουν μέσα στις αργίες των θρησκευτικών και των ιστορικών επετείων .
Των…
Των…
Εγώ μιλώ για μια φυλή που δημιουργείται και δημιουργεί μέσα από όλες αυτές τις υποδιαιρέσεις, (αδιαίρετη) , αυτή για την οποία μιλά ο ποιητής Ταουφίκ Ζαγιάντ:
"Η φωτιά …" (η αφηγήτρια γνωρίζει τη συνεχή και ατελείωτη διαβίωση υπό την κατοχή ενός εχθρού που δεν έχει ρίζες), "Το αδύνατο" (η βαθιά γνώση της καταγωγής κάποιου, ένα εμπόδιο για το φασισμό ), "Εδώ μένουμε" ( ο ηρωισμός του να αρνηθεί κάποιος την εξορία του, αλλά αντίθετα να παραμείνει και να κάνει παιδιά, είναι ένα στοιχείο αντίστασης, κάτι σαν τον αγκαθωτό κάκτο, ένα αγκάθι στα πλευρά του κατακτητή), "Στον κορμό της ελιάς" (Ελληνικές τραγωδίες χαραγμένες στον κορμό της ελιάς σαν διαθήκη) .
Χωρίς ερωτηματικά και απορίες σ εμάς έπεσε ο κλήρος να «πολεμήσουμε».
Κτίζοντας πάνω στα βομβαρδισμένα ερείπια τα σπίτια μας ξανά , γεννώντας υπεύθυνους πολίτες (όχι οπλίτες), μορφώνοντας υπεύθυνα τα παιδιά μας μέσα από ελεύθερους δασκάλους που εμπνέουν, ποτίζοντας τη ρίζα μας με τον ιδρώτα και την αγωνία μας για ελευθερία.
«Το μόνο που μας χρειάζεται για να γίνουμε καλοί φιλόσοφοι είναι η ικανότητα να απορούμε» έγραψε ο J.Gaarder στο βιβλίο «ο κόσμο της Σοφίας».
Εδώ και χρόνια μεταμορφώνουμε τα ερωτηματικά της ζωής μας - που ζητούν εδώ και τώρα απαντήσεις - σε αδιέξοδες φιλοσοφικές απορίες, που ίσως κάποια στιγμή στο «βαθύ» μέλλον «αναδυθούν» - αν δεν έχουμε ξεχάσει τελικά το ερώτημα – ως απαντήσεις.
Ο Σαββόπουλος μίλησε για δύο «Ελλάδες» , εγώ πιστεύω πως έχουν διαμορφωθεί και συνυπάρχουν περισσότερες . Υποδιαιρώ λοιπόν και έτσι αποκαθιστώ την δική μου αλήθεια.
Προσπερνώ λοιπόν τις «Ελλάδες»:
Των δειλών, βαπτισμένων στο μίσος.
Των θρασύδειλων , που εξουσιάζουν αυτόν τον τόπο εδώ και αιώνες.
Των αδιάφορων που μεταναστεύουν από το καθιστικό στην κουζίνα , από κανάλι σε κανάλι ή ενδεχομένως σε κάποια άλλη χώρα ώσπου να περάσει το κακό από μόνο του.
Των ξεριζωμένων που μας κοιτούν με οίκτο και περιφρόνηση.
Των συμβασιούχων – συμβιβασμένων αορίστου χρόνου που ζουν μέσα στις αργίες των θρησκευτικών και των ιστορικών επετείων .
Των…
Των…
Εγώ μιλώ για μια φυλή που δημιουργείται και δημιουργεί μέσα από όλες αυτές τις υποδιαιρέσεις, (αδιαίρετη) , αυτή για την οποία μιλά ο ποιητής Ταουφίκ Ζαγιάντ:
"Η φωτιά …" (η αφηγήτρια γνωρίζει τη συνεχή και ατελείωτη διαβίωση υπό την κατοχή ενός εχθρού που δεν έχει ρίζες), "Το αδύνατο" (η βαθιά γνώση της καταγωγής κάποιου, ένα εμπόδιο για το φασισμό ), "Εδώ μένουμε" ( ο ηρωισμός του να αρνηθεί κάποιος την εξορία του, αλλά αντίθετα να παραμείνει και να κάνει παιδιά, είναι ένα στοιχείο αντίστασης, κάτι σαν τον αγκαθωτό κάκτο, ένα αγκάθι στα πλευρά του κατακτητή), "Στον κορμό της ελιάς" (Ελληνικές τραγωδίες χαραγμένες στον κορμό της ελιάς σαν διαθήκη) .
Χωρίς ερωτηματικά και απορίες σ εμάς έπεσε ο κλήρος να «πολεμήσουμε».
Κτίζοντας πάνω στα βομβαρδισμένα ερείπια τα σπίτια μας ξανά , γεννώντας υπεύθυνους πολίτες (όχι οπλίτες), μορφώνοντας υπεύθυνα τα παιδιά μας μέσα από ελεύθερους δασκάλους που εμπνέουν, ποτίζοντας τη ρίζα μας με τον ιδρώτα και την αγωνία μας για ελευθερία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου