Στου έρωτα το θαύμα γεννήθηκα ξημέρωμα
στον ίσκιο της ήρεμης φλαμουριάς μεγάλωνα
βυζαίνοντας τη γλυκιά ζεστασιά της σοφίας της·
ακτινοβολούσαν ουτοπία οι μέρες μου και
στις στιγμές μου σεργιανούσαν πράγματα πολλά
σύννεφα πλάσματα αιωρούμενα όνειρα πρελούδια
κάποτε φεύγοντας τα χελιδόνια μ’ άφησαν
σε ένα κόσμο γεμάτο ανυπόφορα ερπετά
Στου φθινοπώρου τα πρωτοβρόχια άχρωμοι γραφιάδες
μ΄άρπαξαν να με φορμάρουν στα μέτρα τους
μη μιλάς μη γελάς μη κλαις μην αυθαδιάζεις
μην κάνεις ανόητες ερωτήσεις·
αφέθηκα στο έλεος των τετράγωνων κελιών τους
για ν΄ απωλέσω τους κύκλους των θαυμάτων μου
πήρα απολυτήριο για να διάγω βίο ανύπαρκτο
μέχρι που ο σύντροφος ήλιος μου χαμογέλασε
Στα φτερά της αλητείας ταξίδεψα
την επανάσταση συνάντησα σε νοσηρούς έρωτες
στου κρασιού τη μέθη βούλιαζα γυμνή
με χαλασμένη πυξίδα χάθηκα σε σκοτεινές ηδονές
τελικά στις παρακάμψεις των καλών προθέσεων
συνάντησα το καταφύγιο της ποίησης
τώρα τα βράδια πλαγιάζω σε μαγικές αυλές
και τραγουδώ παρέα με τ΄αηδόνια
