ΠΟΙΗΤΙΚΕΣ ΑΦΗΓΗΣΕΙΣ -ΚΟΜΙΑΝΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ

Ποιητικές αφηγήσεις στο μονοπάτι της επιστροφής . Οι στίχοι  σε οδηγούν σε ένα  ταξίδι που όλοι οι νόμοι της εμπειρικής πραγματικότητας αίρονται. Τα πάντα μπορούν να συμβούν, οι σημασίες αντιστρέφονται και τα νοήματα μεταπίπτουν ακατάπαυστα, ανάλογα με τις προθέσεις και τα περιεχόμενα της μνήμης ή της φαντασίας του Ποιητή.  Ένα εσωτερικό ταξίδι  αναζητήσεων  που λοξοδρομεί και μοιράζει νήματα στους αναγνώστες .  Θυμίζω ότι οι αναγνώστες μιας ποιητικής συλλογής  ξεκινούν ένα ταξίδι με προορισμό την πιο κρυφή επιθυμία τους , στο χέρι τους είναι λοιπόν  να δουν το μονοπάτι που τους οδηγεί  εκεί, όπως επίσης στο χέρι τους είναι αν φτάσουν να μη διστάζουν να μπουν στο χώρο που λέγεται  ασυνείδητο.  Η ποίηση παραμένει ένας δύσκολος δρόμος, ένας δρόμος που έχει  λίγους οδηγούς και   λίγους ταξιδιώτες  , αλλά είναι ένας δρόμος που μπορεί να σε οδηγήσει στη λύτρωση….

6 ποίηματα από την ποιητική συλλογή

                                                                                                 Σπάζοντας το κέλυφος

                                                                                                  καρπώθηκα στον πυρήνα

                                                                                                  αυτοπραγμάτωση

                                                                                                  ένοικος στη σοδειά της

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ

Ξενύχτησα τη θλίψη μου
στης απόγνωσης την ασπόνδυλη σάρκα
Μαβιά σύννεφα μ' ακολούθησαν
να διασχίζω τις απόκρημνες πλαγιές
του ορίζοντα - έρημου
Οι ερινύες των αδιέξοδων επιλογών
με βασάνισαν γαντζωμένες
στην ανώφελη αναρρίχηση
της ύπαρξής μου - ασθμαίνουσας

Ξέμεινα από σηματοδότηση διάδρομου ζωής

Στην κορυφογραμμή
της εντέλειας απογοήτευσης
χθόνιοι κραδασμοί έσω κόσμου
προσομοίωσαν με χάσμα που υποχωρεί
την αόρατη ελπίδα μου
για επανένταξη στο υπαρκτό

Η νύχτα μου σε ψυχίατρου ντιβάνι συνεδρία

Μα στο σταμάτημα του χρόνου
εκεί που η μνήμη μουδιάζει σαν αρτηρία
πατημένη σε διάστροφη στάση,
στην κορύφωση της ατέλειωτης ενδελέχειας
ενός στερεώματος μαύρη τρύπα
το σκοτεινό τούνελ άρχισε ν' αχνοφέγγει
Στης νύχτας τα κρόσσια
χρυσοποίκιλτες κλωστές
του ήλιου οι πρώτες ακτίνες
διεισδύουν στης ψυχής μου την υφή

ΣΠΑΣΜ(Ω)ΔΙΑ
Το σαξόφωνο έσπρωχνε
βραχνές - αόρατες νότες
στον αέρα εμπρός του

Ο σαξοφωνίστας
σκετόταν ακίνητος
σαν άγαλμα που περιμένει
εμφύσημα ζωής

Το μπελά μου

Αφού... φυσσσοοούσε 
αύρα μελωδίας
που δεν είχε ανάγκη
από εμφύσημα 

Κι επιπλέον

η σειριακή ακολουθία
του σχήματος της μελωδίας
πώς, μου θύμιζε τη στιγμή
που ένα φουλάρι παρασυρμένο
από μια ριπή ανέμου

σηκωνόταν στον αέρα 
και ξαφνικά είχ' ένα... σπασμό

ο σπασμός τώρα 

βασικό στοιχείο
στο πεντάγραμμο της ζωής 

Όχι, μην είστε  τόσο περιοριστικοί
στη φαντασία σας

Και στο γόνατό μου
ένα σπασμό αισθάνομαι
όταν ανεβαίνω
                          σκαλιά

Το μπελά μου

Εξαιτίας του
παραλίγο να τη χάσω
αυτή τη συναυλία

Όταν σε πονάει το γόνατό σου
τι συναυλίες μου λες
και πράσιν' άλογα

Όμως θα 'χανα
το σπασμό της υψηλής 
νότας του τενόρο σαξόφωνου
στον αέρα, να τσακίζεται
σαν αναλαμπή καθρέπτη
στο σκοτάδι

ενόσω
ο κοντραμπασίστας
μαστιγώνει αλύπητα τις χορδές
με σπασμένα δάχτυλα
μαζί με ταμπούρα
και τα πιτσίνιατου ντράμερ
να ηχούν σαν κατσαρολικά
που πέφτουν από το
ντουλάπι και νομίζεις...
ότι σπάνε!

Τι τα θέλετε φίλοι μου, τελικά
έτσι γίνεται με τις συναυλίες τζαζ

Ή πας-ακόμα
κι αν σε πονά το γόνατό σου
και ξεχνάς το σπασμό του

ακούγοντας το σπασμό της νότας
του σαξόφωνου στον αέρα-

Ή δεν πας καθόλου
και κάθεσαι σπίτι -και σπάζεσαι

Δρομείς ανυπόδητοι

λοξοδρόμησαν ήρεμα

στην καινοτόμο διέξοδο

Εν τάχει εξομαλύνθηκαν

οι άμουσες αναστολές

συγκυρία ορμεμφύτων 

Ένα όνειρο τσακίστηκε

με κρότο σε γκρίζα βραδιά

ξερό κλαρί πατημένο-μπότα

στο αειφόρο δάσος των επιθυμιών μου 

ΚΕΝΗ ΣΚΕΨΗ

Και μια κουρτίνα

ρίχνει το κορμί της στο πάτωμα

στην αλλόκοτη σιγή

επίπεδων εικόνων ξαγρύπνια

-να ΄μαι στη διάχυση-

ασήμαντος ήρωας των αναπνοών

Αδήλωτη συνέπεια

λάμπας εξοικονόμησης ενέργειας