Καθόταν γυμνοί στην άκρη του κόσμου, αυτός είχε ζωγραφίσει το σώμα του, δεν άντεχε την απόλυτη γύμνια, αυτή ανακάτευε πάνω σε γυαλί μπαχάρια και τα φυσούσε σχηματίζοντας σύννεφα αρωμάτων
Υπάρχει μόνο ότι αντιλαμβάνονται οι αισθήσεις μας αυτό και μόνο αυτό δημιουργεί αίσθηση που μετουσιώνεται σε αίσθημα του είπε καθώς άγγιζε τις ζωγραφιές στο κορμί του. Δύο κόσμοι υπάρχουν ότι φαντασιώνομαι και ότι αισθάνομαι της είπε κοιτώντας την βαθιά στα μάτια. Κάποιες φορές, αυτοί οι κόσμοι, βρίσκονται σε απόλυτη σύγκρουση, κάποιες σε απόλυτη αρμονία και τις περισσότερες δυστυχώς ο ένας πνίγει τον άλλον
-Σ' αρέσει αυτή η στιγμή, τη ρώτησε
-Μ ΄αρέσει
-Μ΄ αρέσει σημαίνει αίσθηση που μετουσιώθηκε σε αίσθημα;
-ναι
- και πως τη μετράς;
-δεν τη μετράω, απλά τη ζω
-στην άκρη του κόσμου, με σκιές στο γυαλί και σύννεφα αρωμάτων;
-ναι
- τι γεύση έχουν;
- φωτιά και πάγου με μυρωδιά κανέλας
- γιατί;
-έτσι, ίσως επειδή μου αρέσουν οι αντιθέσεις με άρωμα κανέλας
- αυτό δεν είναι φαντασιωτικό;
είναι του απαντά και σηκώθηκε στις μύτες των ποδιών της και ανακάτεψε τα μαλλιά του.
-μμμμ μ΄αρέσει να ανακατεύεις τα μαλλιά μου, της είπε
- Σ' αρέσει;
- Να αυτή η αίσθηση να μ αγγίζεις
- η αίσθηση να σ΄αγγίζω που μετουσιώνεται σε αίσθημα και σου δημιουργεί ευφορία
- μμμμμμ ναι
- ναι... ίσως να φαντασιώνεσαι κάτι περισσότερο από αυτό το άγγιγμα και αυτό να δίνει μεγαλύτερη ένταση στην απόλαυση.
-Ισχύει, ουσιαστικά πιστεύω ότι δεν απολαμβάνουμε τη φαντασιωτική ή την πραγματική εκδοχή του άλλου, παρά με τη σύνθεσή τους
-Τι σημασία μπορεί να έχει με ποια φιλοσοφία ντύνουμε την απόλαυση. Μπορείς να με κάνεις να χαμογελάσω;
-Δεν ξέρω μπορεί και όχι
-Μπορείς όμως να με αντέξεις, να αντέξεις το ρο μου να ρέει, να χορεύει, να απλώνεται, να συμπυκνώνεται, να το σκάει απ' την κλειδαρότρυπα να ενώνεται με τα σύννεφα, να στέκει απέναντι σου υγρό και όχι στέρεο. Δεν είναι αξιόπιστος ο σχηματισμός μου, πολλές φορές θα συμπυκνώνεται για να χωράει στα δάχτυλα σου και ίσως τότε να βλέπεις την ουσία και άλλες θα ξεχειλίζει και θα ρέει ανεξέλεγκτα. θα μ΄αντέξεις;
Υπάρχει μόνο ότι αντιλαμβάνονται οι αισθήσεις μας αυτό και μόνο αυτό δημιουργεί αίσθηση που μετουσιώνεται σε αίσθημα του είπε καθώς άγγιζε τις ζωγραφιές στο κορμί του. Δύο κόσμοι υπάρχουν ότι φαντασιώνομαι και ότι αισθάνομαι της είπε κοιτώντας την βαθιά στα μάτια. Κάποιες φορές, αυτοί οι κόσμοι, βρίσκονται σε απόλυτη σύγκρουση, κάποιες σε απόλυτη αρμονία και τις περισσότερες δυστυχώς ο ένας πνίγει τον άλλον
-Σ' αρέσει αυτή η στιγμή, τη ρώτησε
-Μ ΄αρέσει
-Μ΄ αρέσει σημαίνει αίσθηση που μετουσιώθηκε σε αίσθημα;
-ναι
- και πως τη μετράς;
-δεν τη μετράω, απλά τη ζω
-στην άκρη του κόσμου, με σκιές στο γυαλί και σύννεφα αρωμάτων;
-ναι
- τι γεύση έχουν;
- φωτιά και πάγου με μυρωδιά κανέλας
- γιατί;
-έτσι, ίσως επειδή μου αρέσουν οι αντιθέσεις με άρωμα κανέλας
- αυτό δεν είναι φαντασιωτικό;
είναι του απαντά και σηκώθηκε στις μύτες των ποδιών της και ανακάτεψε τα μαλλιά του.
-μμμμ μ΄αρέσει να ανακατεύεις τα μαλλιά μου, της είπε
- Σ' αρέσει;
- Να αυτή η αίσθηση να μ αγγίζεις
- η αίσθηση να σ΄αγγίζω που μετουσιώνεται σε αίσθημα και σου δημιουργεί ευφορία
- μμμμμμ ναι
- ναι... ίσως να φαντασιώνεσαι κάτι περισσότερο από αυτό το άγγιγμα και αυτό να δίνει μεγαλύτερη ένταση στην απόλαυση.
-Ισχύει, ουσιαστικά πιστεύω ότι δεν απολαμβάνουμε τη φαντασιωτική ή την πραγματική εκδοχή του άλλου, παρά με τη σύνθεσή τους
-Τι σημασία μπορεί να έχει με ποια φιλοσοφία ντύνουμε την απόλαυση. Μπορείς να με κάνεις να χαμογελάσω;
-Δεν ξέρω μπορεί και όχι
-Μπορείς όμως να με αντέξεις, να αντέξεις το ρο μου να ρέει, να χορεύει, να απλώνεται, να συμπυκνώνεται, να το σκάει απ' την κλειδαρότρυπα να ενώνεται με τα σύννεφα, να στέκει απέναντι σου υγρό και όχι στέρεο. Δεν είναι αξιόπιστος ο σχηματισμός μου, πολλές φορές θα συμπυκνώνεται για να χωράει στα δάχτυλα σου και ίσως τότε να βλέπεις την ουσία και άλλες θα ξεχειλίζει και θα ρέει ανεξέλεγκτα. θα μ΄αντέξεις;
 | |
| foto : Parkeharrison |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου