Άσπονδο τέλος σπονδή γνώσης

Υπάρχουν ανθρώπινες σχέσεις που είναι ευλογία, έρχονται στη ζωή σου για να σε στηρίξουν ,με απλωμένα όλα τα αγαθά της χαράς και της ευτυχίας και υπάρχουν ανθρώπινες σχέσεις που σου δίνουν μαθήματα ζωής, έρχονται στη ζωή σου για να σε δοκιμάσουν να σου βγάλουν τον καλύτερο ή το χειρότερο εαυτό σου, να σε φτάσουν στα όρια σου ή να σου δώσουν μια ώθηση για να τα ξεπεράσεις. Όσο και αν πονά η προδοσία ή η διάψευση των προσδοκιών σου, αυτοί οι άνθρωποι σου δίνουν κάτι πολύτιμο , εμπειρία. Τώρα το ξέρεις καλά κάθε οριοθέτηση ενός μικρού κομματιού από το εσωτερικό σου άπειρο πληρώνεται με πόνο και απώλειες , έτσι και μόνο έτσι κερδίζεται η ωριμότητα στη σκέψη

Πίνακας Jeanie Tomanek

Άσπονδο τέλος σπονδή γνώσης

Ασύλληπτη , από σένα έφυγα. 

Γλίστρησα στο απροσδιόριστο

σκοτάδι σου και βρήκα το φως

που οδηγεί στην έξοδο 

στο δυνατό πόνο έγραψες

με λέξεις μεθυσμένες :

ν’ αγαπάς το αρνητικό φορτίο στα σύννεφα

και στις μεγάλες σκιές τις μικρές αντανακλάσεις 

Στο δώρο της απώλειας σου άφησα

αλαφροΐσκιωτο μήνυμα :

ν’ αγαπάς στα σύννεφα τις μεταμορφώσεις

και στις σκιές τον εαυτό σου 

αυτό ξέρω τώρα : Η αγάπη είναι ανίκητη ασπίδα/ και ο πόνο ανθεί λουλούδι δυνατό/ γνώση το λένε 

αυτό να ξέρεις: όταν έσπασε η μάσκα της ευλογίας/δεν ήταν τρομαχτική η μορφή σου/ μόνο που απελευθερώθηκαν τα μαύρα κοράκια/ οι δαίμονες σου, στριγγλίζοντας εν χορώ / σπονδή στο σκοτάδι του είσαι /έτσι μας εξευμενίζει/ μας ταΐζει σάρκες καθαρών γυναικών /που δολώνει την ψυχή τους. 

Άσπονδο το σκοτάδι σου

βούτηξε στο αφίλιωτο,

χαρίζοντας μου αντί για δράμα

το μηδέν πριν τη ζωή.