Βύθισε το μολύβι σου
στο λευκό του ονείρου
και άστο να αγγίξει
την καμπύλη στο ύψιλον
του θαύματος
να νιώσει το ρω του έρωτα
να κυλά στο μελάνι του, μετά
αγκίστρωσε τη σκέψη σου
στη αμυδρή υπόνοια εφηβικής
νύχτας στην ακροθαλασσιά
και αιφνιδίασε το επίπεδο μαύρο
τραβώντας την πρώτη γραμμή.
Η καμπύλη να σβήνει
στο βάθος της θάλασσας
και ο ήχος του φλοίσβου
να μπερδεύεται με το τραγούδι
που ζωντανεύει στο τρανζίστορ
«εσύ και γω
λαθρεπιβάτες άγρυπνοι
στην άμμο αγκαλιά
εγώ και συ
απόψε στ’ ακρογιάλι θα τη βρούμε
Θα ταξιδέψουμε όλη τη νύχτα αγκαλιά»
Τώρα ξέρεις το ρόλο των γραμμών
έμαθες να ζωντανεύεις τις αισθήσεις
να κρίνεται κάθε καλοκαίρι
από τη χαρά του, από το σφιχταγκάλιασμα
γυμνών κορμιών στο ακρογιάλι
από τη ζάλη του φιλιού
και την ανατριχίλα του έρωτα
έμαθες να αφήνεις ίχνη από πάθος
στο χαρτί να τ’ ανακαλύπτουν
διψασμένες υπάρξεις να ξεδιψούν πόθους
 |
| Σκίτσο :Κώστα Κουκουζέλη |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου