«στέκεσαι εκεί
Απέναντί μου
Λουσμένη στου έρωτα το φως
Κι εγώ
Στέκομαι εδώ
Απέναντί σου
Στης ευτυχίας τη μουσική
Αλλά η σκιά σου
Εκεί πάνω στον τοίχο
Παραμονεύει τα λεπτά τα δευτερόλεπτα
Των ημερών μου
Κι η σκιά η δική μου
Κάνει το ίδιο
Κατασκοπεύει τη δική σου ελευθερία
Όμως παρ’ όλα αυτά εγώ σ’ αγαπώ
Και μ’ αγαπάς κι εσύ
Όπως κανείς το καλοκαίρι
Τη μέρα ή τη ζωή αγαπάει
Όπως οι ώρες
Η μια την άλλη ακολουθούν
Χωρίς ποτέ τους να σημαίνουνε ταυτόχρονα
Έτσι κι οι δυο σκιές μας
Ακολουθούν η μια την άλλη
Σαν δυο σκυλιά από την ίδια μάνα
Λευτερωμένα από κοινή αλυσίδα
Στον έρωτά τους εχθρικά
Πιστά μονάχα στον αφέντη
Ή στην κυρά τους
Σκυλιά που περιμένουνε μ’ υπομονή
Και τρέμοντας από την αγωνία
Το χωρισμό των εραστών
Που περιμένουν να τελειώσει
Η αγάπη κι η ζωή μας
Που περιμένουν να τους ρίξουμε τα κόκκαλά μας
Για να τα πάρουν
Να τα κρύψουν να τα παραχώσουν
Και να κρυφτούν κι αυτά μαζί και να χαθούν
Κάτω απ’ τις στάχτες της επιθυμίας
Μες στα συντρίμμια του Καιρού.»
(Ζακ Πρεβέρ, Θέαμα & ιστορίες, ΥΨΙΛΟΝ/ΞΕΝΟΙ ΠΟΙΗΤΕΣ)
Σημείωση:
Οι καλλιτέχνες Tim Noble και Sue Webster δημιουργούν γλυπτά από άχρηστα κομμάτια ξύλο, πεταμένα έπιπλα και παλιές σκάλες. Το καλλιτεχνικό όμως αποτέλεσμα είναι «ορατό» εφόσον πέσει επάνω τους φως... και ξαφνικά στον τοίχο «ζωντανεύουν» ανθρώπινες σκιές!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου